buharlı tren

yaygın ismiyle kara tren de denilen , siyah bir buharlı lokomotife sahip trendir. bu trenlere 70'li yıllarda çocuk olanlar, hatta buharlı trenlerin son demlerini yaşadığı dönem olan 80'li yılların sonlarına yetişen kuşaklar şahit olmuşlardır. özellikle rampayı tırmanırken çıkan pofpof sesi, lokomotifin kendisi kadar heybetli olan fantastik düdüğü, buharı ve dumanı hem ürpertir, hem de hayran bıraktırır. bu trenle yolculuk yapanların kafalarını pencereden uzatıp etrafı seyretmeye çalıştığında, lokomotifin bacasından yükselen kurumların yüzlerine gelmesi ve kapkara hale getirmesi de trenin eksi özelliği olmuştur.

1960 larda çocuk olanların çok iyi bildiği trenlerdir.

bizler eskişehirliyiz.
mersinde teyzem otururdu.
dedem yazın bizi teyzemlerin yanına tatile götürürdü.
eskişehirden kara trene binerdik.
mersin yakınlarında ''yenice'' istasyonunda aktarma yapardık.
başka bir kara trene binerek mersine varırdık.

yolculuk efsane olurdu.
kardeşim ve ben çocuğuz.
buharlı lokomotiften simsiyah duman yükselirdi.
camları sonuna kadar açıp dışarı sarkardık.
rüzgarın yüzümüze vurması hoşumuza giderdi.
sonra mı ?
sonrası...
paydostaki madenciler gibi ; yüzümüz, gözümüz simsiyah olurdu.
yüzümüze bakan ; sadece parıl parıl bakan beyaz iki tane göz görürdü.

teyzem bizi görünce, hemen banyoya sokar yıkardı.
yıkanırken üstümüzden simsiyah sular akardı.

ne günlerdi beeee...