kara tren

1. dünya savaşı sırasında daha hızlı olduğundan trenle ulaşım sağlanıyor, hal böyle olunca kimi askerini uğurlamak için kimi ise dönenlerden veya yaralılardan, yakınlarına dair haber alırım ümidi ile istasyonlara akın ediyor. büyük beklentilerle haber bekliyorlar fakat o büyük beklentiler büyük hayal kırıklığı getiriyor. bazen hayal kırıklığı da getirmiyor, büyük ve sonsuz bir bekleyişin içine giriyor aileler. bilinmezlik içinde bekleyiş belki de acıların en büyüklerindendir. bu büyük acılarla insanların dilinden de kara tren türküsü dökülüyor:

gözüm yolda gönlüm darda
ya kendin gel ya da haber yolla
duyarım yazmışsın iki satır mektup
vermişsin trene halini unutup

kara tren gecikir belki hiç gelmez
dağlarda salınır da derdimi bilmez
dumanın savurur halimi görmez
gam dolar yüreğim gözyaşım dinmez.

gecikendir.
mutlaka gelecektir editi.

güzel türkü söylerim. ama en güzel söylediğim türkü "kara tren türküsü"dür. 1999 yılında ilk olarak radyoda dinlemiştim. söyleyen (bkz: orhan hakalmaz) idi. o anda bu türkü beni çok etkiledi. hemen ezberledim. ertesi gün okula gidince öğretmenim tahtaya çıkıp türkü söyleyebilir miyim dedim. öğretmenim izin verdi. (ilkokul olunca daha hocam yok, öğretmenim var) bu türküyü bir okudum, tüm sınıf alkış kıyamet. sonra öğretmenim çoğu zaman dersin ortasında kaldırıp bana bu türküyü söyletti. halen bile ilkokuldan kalma arkadaşlarımızla toplanınca bana kara tren söyletirler. çok sevdiğim türküdür.

belki hiç gelmeye de bilir olandır.

kara tren gecikir belki hiç gelmez

başlıkta (bkz: nazan öncel) şarkısı olandan bahsetmemesi düşünülemez bu sebepten dinlemediyseniz aşağıya bir ziyafet bırakıyorum afiyet olsun.

kara tren

(bkz: gecikir)

bir kara tren , birde iki keklik bu ikisi beni benden alan türkülerdir.

bana çocukluğumu hatırlatan türkü. tam bir uzun yol türküsüdür efenim. ben çocukken çıkardık yola, zaten küçüğüz. ara ara dura dinlene yol daha da uzayacak. annem de babamın isteğine göre takardı kasetleri bir bir. yolun hemen yanındaki raylardan tren de geçerse öff be... ciğer falan kalmaz ama çocuktum işte.

benim en sevdiğim yorum zara'nınki. çünkü babamın da öyle. yalnız biraz müziği kısıp zara'nın sesini ön plana çıkarabilirlerdi. öylesi bence daha hoş olurmuş. beni derinden etkileyen yeri girizgahıdır.

gözüm yolda gönlüm darda
ya kendin gel yada haber yolla
duyarım yazmışsın iki satır mektup
vermişsin trene halini unutup

şimdiki halini bilmiyorum. on - on beş yıl öncesine kadar tcdd web sitesine girenleri karşılayan müzikti kara tren: kara tren gecikir belki de hiç gelmez.
iki adam istasyonda yolcularını beklerken konuşuyorlarmış. "üç saat erken geldik, en az üç saat rötar yapar bu tren" öteki saate bakmış "saat dokuza on var. on dakika sonra dokuz treni gelir. tcdd hiç rötar yapmaz" demiş. yapardı yapmazdı derken iddiaya girmişler. tren tam zamanında gelirse öteki gecikmez diyene 1000tl verecek, aksi durumda gecikir diyen alacak parayı.
saat 9 olmuş. ve istasyonun bir ucunda kara tren görünmüş. biri sevinç içinde "ver bakalım parayı" derken diğeri "gel şunun aslını öğrenelim, sonra helal olsun" demiş. gitmişler hareket memuruna "nasıl oluyor da bu tren zamanında geldi" memur bunlara bakmış "ne zamanı bilader" demiş bu dünkü saat 9 treni.
bir söz: yeryüzündeki tüm mekanik aletler içinde insana ya da bir canlıya en çok benzeyen makine kara trenin şefi buharlı bir lokomotiftir. bir insan gibi nefes alır, oflar puflar, ısınır, ısıtır, ateş çıkarır ama işini her zaman en iyi şekilde yapar. bir canlıdır bir buharlı lokomotif:

geleceği yok ama , insan bekliyor işte...

western aklıma gelir keşke o dönemde yaşasaydım.

çocukluğumda kardeşimle birlikte ; kara trenle teyzeme giderdik.
lokomotif, bacasından simsiyah duman atardı.
vagonun pencereden sarkıp ; ovaları, ağaçları seyrederdik.

trenden indiğimizde ; sanayide çalışan çıraklar gibi olurduk.
simsiyah bir yüzün ortasında ; parıl parıl parıldayan bembeyaz iki göz.

teyzem o halimizi görünce doğru banyoya sokardı.
banyo sırasında üstümüzden simsiyah sular akardı.

bugün baya gecikti.belki hiç gelmeyecek.