bukowski iyi yaşadı mı yaşamadı mı meselesi

zaman zaman, çok üzerime vazifeymiş gibi zihnimi meşgul eden bir konu. dünyanın en sevilen ve aykırı yazarlarından olan charles arkadaşımız acaba nitelikli, kaliteli bir hayat yaşadı mı? yoksa sıklıkla içine düştüğü işşizlik, parasızlık, gelecek endişeleri kafasının içini bir kurt gibi kemiriyor muydu. ya da tam tersine, günü yaşamak, bolca içmek, seks yapmak, sonunda nezaretlere düşmek pahasına kafasına göre takılmak, içgüdülerini tümüyle serbest bırakmak onu tatmin ediyor, mutlu bir kimse yapıyor muydu? tekrar bakmak lazım yazdıklarına ama bana sorarsanız adam bukowski olmaktan pek de şikayetçi sayılmaz. güzel yaşamış. ben ikna oldum.

yaşamamıştır efendim. adam elli yaşından sonra rahat yüzü görmeye başlıyor. gençliğinde ya da daha geniş bir ifadeyle en verimli zamanlarında olmadık işlerde çalışmış, zaman zaman bir gofretle günü geçiştirmi bukowski. kendisini john martin adından bir yayımcı kurtarmıştır. tüm masraflarını karşılayıp sadece kendi yayınevi için hikayeler ve romanlar yazmasını istemiştir. bu sayede bukowski biraz rahat yüzü görmüştür. bu konu vesilesiyle buko reis hakkında yapılmış en kapsamlı belgeseli aşağıya bırakıyorum.

born into this

"boş insanlar ile, içi dolu hayaller kuramazsınız."

bu sözünü ilk okuduğum günden beri kendime, hayatıma rehber edindim ve şahsen benim ciddi işime yaradığını söylemeliyim.

charles bukowski, bu sözü sadece söylememiş hayatında uygulayabilmiş ise iyi yaşamış olacağına inandığım bir meseledir.

son dönemlerinde kurduğu cümlelere bakarak hayatını iyi yaşamadığı besbellidir. hayatını iyi yaşayan kimse son dönemlerinde öyle boşvermiş olmaz. yaşlılığına yakın dönemlerde feraha kavuşmuş olması da bunu değiştirmez. bu meselede anlamsızca çok agresif oluyorum nedense.

(bkz: tedavi olmam lazım galiba)

bukowski iyi adamdı ama çok içerdi.