burjuva olmak

uzun süre birşeyler yazmadığım ya da tüketmediğim zamanlar ruhsal bir bunalıma giriyorum. garip bir huy bendeki. 20-25 günden beri hiçbir şey yazmadım. tabi okumadım demeyeceğim. yarım kalan germinal'i bitirip şolohov okumaya başladım (durgun akardı don). fakat okumak yinede beni ruhsal bunalımdan kurtarmadı.

germinal okuyup, üzerine filminide izleyince, bende burjuvaya bir nefret oluşmadı. aksine burjuva olma isteğimi hızlandırmamı sağladı. patronumun net bir solcu, işçi haklarını önemseyen biri olmasına rağmen.

burjuva olmak istememin en büyük nedeni daha fazla okuyup, daha fazla yazmak aslında. çünkü kabul etmek gerekir ki ekmek derdine düşünce bu ihtiyaçları gidermek zor ve verimsiz oluyor. yoksa uyuşturucu batağına düşüp her gece eskortlarla takılma gibi bir hayalim yok.

işin tuhaf tarafı burjuva sınıfına girdiğim zaman asla ama asla oraya ait olmayacak olmam sanırım. sonuçta ben gelecek ay faturayı ödemek için çalışması gereken bir babanın oğluyum. insanların çoğunluğu gibi. ben böyle büyüdüm. karakterim ve düşüncelerim bu şekilde evrildi. uzun süredir babamla aynı dertten muzdaribim zaten.

ne yaparsam yapayım, yarın sabah banka hesabıma 20 milyon dolar girdiğinde ben asla oraya ait olmayacağım. ne onlar beni içlerine alacak ne de ben onların içine girebileceğim. benim için çok acı ve yutması zor bir lokma. almanya'ya rahat bir hayat için gidip, sokakta bir almanın ters ters bakması gibi bişey.

yav sende parayı buldun aralarına girip asimile olman kaldı diyenleriniz olacaktır. haklılarda bu arada. ama napayım kardeşim toplum beni içine alıp bir parçası yapsın istiyorum. insani bir ihtiyaç bu.

kötü tarafıysa, her geçen gün bir tık ileri giden genel kültürüm. bulunduğum sınıfa da ait hissetmiyorum ben. kahvehane köşelerinde büyümüş biriyim. her türlü masa oyununa hakim, esnafla haşır neşir bir adamım. fakat oradada yokum ki ben.

sanırım aylar öncesinde deva partili kişinin stefan zweig sevdası  / ) yazdığım yazıda bahsettiğim "bu kadar gittik şimdi geriyede dönemeyiz ama daha çok yol var" sendromuna yakalandım. şimdi paçalar bir kere ıslandı karşı kıyıya kadar yüzmek zorunda sayılırım. yürümesine gene yürürüm problem değil ama yolun sonunda daha başka sorunlarla karşılacağım. bitmeyecek gibi bu çile. neyse burjuva olalımda onuda o zaman çözeriz.

asıl mevzu benim burjuva sınıfına bakış açım sanırım.

batı ülkelerinde genelkurmay başkanına elense çekip başbakanla iki 5 tavla atmaktır.
geriye kalanları için ise (bkz: küçük burjuva)