bütün gün çalışıp yaşadığını zannetmek

ulvi bir amaca hizmet etmedikten sonra anlaması biraz zor gelen durumdur.

ne olursa olsun hayatı, zamanı az bir değere satmaktır.

bu düzende insanın kendi mutluluğuna hizmet edebilmesinin hangi koşullara bağlı olduğunun çerçevesi çizilmiştir. tercihler de bu çerçeve içerisinde şekillenir. benimsenen değerler bunun dışına çıkarak mutluluk ve doyum elde edebilmenin mümkün olamayacağını bizlere söyler falan fistan.

elde edemeyeceğimiz, gücümüz yetmediği şeyler var. kurulan sistemin içinde var olma durumunu yaşamaya çalışıyoruz. senin düşüncen değil sen bu düşünceye uyum sağlamaya çalışıyorsun. özgür olmadığın kafanda yaşadığın dünya ile bu dış dünya çarpışma halinde.. bu her zaman böyleydi ve böyle kaldı.. üzücü..