büyü bozdurmak

küçükken her yaz yaşadığım bir olay. rahmetli sağolsun, tam karne alma zamanlarımızda bir sekreterle aldatırdı annemi. annem de hiçbir zaman, "bende çene var" kanısına varmazdı. birinin büyü yaptırdığını düşünürdü.
yengem ya da komşular kıskanırdı çünkü bizi hep. bizi kıskanmayan bir komşu görmüş değilim şahsen.
bu büyünün bozulması icap ettiğinden, kısa bir araştırma sonrası, işinde ehil bir büyü bozucu bey bulunurdu 1 hafta içinde. bu büyü bozuculara giderken, kardeşim yerine benim elimden çekerlerdi hep. teyzem ben annem, büyü bozma işlemine giderdik.

çok garip şeyler gördüm görmesine de, sonuncu inbeyi hiç unutamıyorum. en sahtekarı ve üşengeci oydu. insan düzenek kurar.

baston şeklinde inşaat demirini aldı bu eline. demiri uzattı, odanın ortasında duruyor öyle.
"büyü varsa sola yatacak, yoksa sağa yatacak" dedi. kimse de demiyor ki, "ortada durursa ne olacak?". mülayime dik gelmesi gibi bir durum ortada durması. neyse aldı demiri piç, şöyle bir yandan dua edip üflüyor havaya. tipi tam dolandırıcı.. 12 yaşımda bile anlıyorum onu, yanımdaki iki büyük anlamıyor.

herifin eli milim oynamadı. parmaklarının arasından sola yatırdı demiri. annemle teyzem bir sevindi, bir sevindi. birbirlerine sarıldı ağlıyo bunlar. yemin ederim abartı yok.
çünkü büyü yoksa babam asla aldatmaz, buna sevindiler. benim hatırladığım sayı 20 üzeridir. hepsinde de büyü çıkmıştır babamda. büyüsüz asla aldatmazdı peder, kat-i suretle.

şimdi devir değişti. aldatılınca, "kesin büyü yaptılar aşkıma" diyecek kadar seven kadın kalmadı bu devirde. buna içerliyor insan. aldatsak anında gidiyorlar. belki büyü var bende? olamaz mı?