buzdolabına aşk notu yazan fakir erkek

fakir çünkü. seni seviyorum yazar dolaba. banyo aynasına kalbimdesin yazar.

anlayamadığım şekilde seviyor kızlar bunları. emek verme olayları falan galiba. oysa kalemi alıp yazıyor adam. fazlası yok.

o kızların aklı hala vitrinde gördükleri o elbisede. onu bildiğim için kandırıyorum o elbise karşılığında. tabi bunun adı elbise olmuyor. canım hediye aldım diyorum, o da bana geceleri bayram yaşatıyor.

acıdığım oluyor bazen, ağlıyorlar. sessizce ağlıyorlar. pişmanlığı anlıyorum üstümü başımı ıslak mendil ile silerken. "üzülme benim için değerlisin" diyerek geçici pişmanlıklarını dizginliyorum.

hayatın işleyiş tarzı bu. bana da acımıyor, kimseye acımıyor.
gece kafamı yastığa koyunca kızın sevgilisini düşünüyorum. acıyorum. not yazıyor yastığın başına, günaydın aşkım yazıp gülücük atmış. kalp resmi çizmiş, ok çıkarmış ortadan.

kolayına kaçıyor diyorum. not yazmak kolay. o kıza o elbiseyi alacaktı. o ayakkabıları ayağına geçirecekti. yapamayıp not yazdı anca. zayıf halka oldu işte. o yüzden daha fazla zevk aldım bunları yaparken.

kötü olan ben değilim, kızın sevgilisi.

nohutlu pilav satsaydı. ek iş bulup o elbiseyi alsaydı. hiç yoktanaldattı sevdiği kadın. kendimden utanmıyorum. ben bu hayatın bana öğrettiğini yaptım sadece. avcı misyonumun hakkını verdim. ben yapmasam başkası bu rolü kapacaktı.

acı ama gerçek.

ben yazsam yazsam büyük ihtimalle pişirme kağıdına nolur beni yeme yazar dolaptaki biber dolmasının olduğu tencerenin kapağının altına indiririm*
kapak açılmadan okunmasın**