câdû

câdû: cadı, büyücü. divân edebiyatında sevgilinin gözü, gamzesi, saçı, kakülü ve ayva tüyleri cadılık özelliklerine sahiptir. büyücülerin pîri harut ile maruttur. cadû büyü yaptığını hiç belli etmez. büyüsü çeşit çeşittir. rüzgåra, süpürgeye veya küpe binerek uçabilir. su üzerinde durabilir,ateşte yanmaz. kötülük, zulüm, kan dökme, onun işidir. sâhir, sehhâr, füsûnger gibi eşanlamlılarıyla da edebiyatta yer edinen cadu,daha çok fitne, hile. bâbîl*, hårüt*, gibi kelimelerle birlikte kullanılır.

cadu veya büyücü bir de şâirin kendisine yakıştırdığı sıfat olarak karşımıza çıkar. bunun nedeni ise söylediği şiirin sihir gibi oluşudur. (bkz. bábil,harut,marut,sihr)