canın hiçbir şey yapmak istemediği anlar

motivasyon sağlamak için hiçbir şeyin yeterli gelemediği anlar. gözüne sıradanlık, vasatlık ve bayağılık perdesi inmesi.

tam da şu an. uyumak dahi istemiyorum.

yine de bi şey yaparsın, mesela tanım yazmak.

param varsa canım bir şeyler yapmak ister. adeta o para beni gıdıklar. ama param yoksa, cebi delik bir fukara isem hemen ben bu dünyaya neden geldim diyerek bütün gün yatarım. para insanı mutlu etmeye yetmez diyenler utanır mı bilmem. 10 milyon dolar beni çok mutlu ederdi.

evet arkadaşlar deliriciim, işten geliyorum ne bir dizi ne bir film izleyesim var, ne kitap okuyasım. youtube shortslara bile tahammülüm yok, duvara bakıp yatıyorum resmen. burası ayrı ölü zaten, darlanıyorum eyy sözlük!

bazı anlar canım öyle çok şey yapmak istiyor ki hemen ellerimde şu bebeklerin parmaksız eldivenleri olur ya, onlardan varmış gibi hayal ediyorum.
bastırıyorum işin özü ellerimin hareket kabiliyetini.

allah vermeye de bi çıkarmayayım diyorum.
çıkarmıyorum da zaten korkulacak bir şey yok.
mehter marşıyla iç dünyamda çıplak elle hallediyorum bir şekilde. yok ediyorum içimdeki öfkeyle beni öfkelendiren o şeyi.
ben diyeyim buna osmanlı tokadım,
sen de savaş sanatım.
güllesi gelsin o rus bunun
suratına tükürmem ruhunun.
evelallah yürekten sevdik.

uzun zamandır var bende bu. koltuktan dahi kıpırdamıyorum nasıl bir bozukluksa.

ara ara geçirdiğim dönemler oluyor. hiçbir şey yapmasam daha iyi çoğu şeyi yarım yamalak yapıyorum. yakın zamanda izlediğim diziler ve oyunlar hep sonu gelmemiş şekilde bırakılmış . belki de hayatta yaptığım çoğu şeyde onlar gibi yarım kaldı.

şu sıralar bana da çok gelen.

hazır kar da yağıyorken dışarı çıkar biraz gezerim diye kendimi motive ettim, belki iyi gelir.

uyuyicaksın. artık bunun yarını da var...
en güzeli uyumak.

yatar uyurum en güzeli..

40 küsur yıllık ömrümde tecrübe ettiğim bu dönemleri oluyor insanın.
kendisine iyi geldiğini sandığı bu anlar yani hiçbir şey yapmamak. belkide gerçeklerden uzaklaşacak hayaller kurmak. uyumak. o anlar için insana iyi gelse bile bu insanın zararına.
sanki birisi gelip ve seni o çıkmazdan çıkaracak.
(çıkarmayacak)
bunları bir ukala gibi yazıyor olabilirim öyle değil.
insan kendisi bir şey yapmazsa kimse yapmaz.
insan kendi içinde mutlu değilse ona bir sevgili bir karşı cins bir gezi başka şehir güzel bir yemek bile yeterli gelmez.
çocukluğumuzdaki bir çok şeyi mutlu olduğumuz için özlüyoruz. çok kaliteli olduğu için değil.
hassas insanlar var. bence bu sözlüklerde daha çok hassas insan var.
yani dünyayı değiştirmeye çalışan. insanlara yararlı olmaya çalışan. paylaşmak isteyen okuduğu bir kitabı filmi .
ve hassas yalnız çok sosyal olamayacak kadar kendi bilgisinin kibrine kapılmış
kendini değerli gören ama bir taraftan da potansiyelinin altında yaşadığını düşünen.
potansiyelini gerçekleştirememiş. buna imkan verilmemiş .
konu şu aslında insanı geliştiren şeyler hobiler. bir şekilde bir şeylerle inadına uğraşmak .
hiç istemediğin bir işe bile girmek ve çalıştıkça başka başka işlere geçmek.
başka başka ortamlara girmek.
rutinin dışına çıkmak.
çok düşünmemek, faydası yok.

güneşin doğduğu andan battığı ana kadar olan süredir. benim genel olarak güneş ve sıcakla sorunum var.

ruhun, bedeni tatile çıkardığı an/lardır. ruhun da dinlenmeye ihtiyacı oluyor. dikkate alıp arada boş boş durmalı...

günün bile bazı anlarında kendimize"boş zaman"lar oluşturmalıyız ki yaşamımızda depresyon, aktivite eksikliği ya da bu tür sıkkınlıklar bizi daha az yoklasın.

bir kitaba gömülüyken bazen.. evet.. (unutmayın, hiçbirşey yapmak istemediğiniz anlarda bile, bir kitap okuyabilirsiniz. deneyin yapılabildiğini göreceksiniz. arayanlara da yine 'canım hiç bir şey yapmak istemiyor' deyin. ne var ki.. başınız mı ağrıyacak :)

gelecek planları yaparım, bazen başka dünyalara yolculuk ederim.

yeni bir gün yeni bir fırsat,

''günü yakala''

(bkz: bu ne lan dünün aynısı)