çok şey yapmak isteyip hiçbir şey yapamamak

beni en güzel anlatan cümle.

genelde enerji bulamamaktan kaynaklanmakla birlikte, bir depresyon halinin yansıması da olabilir.

genelde kış aylarında daha sık duyduğumuz hede. yazın güneş, t-shirt cıvıllık falan derken enerjimiz de pek bir yüksektir, kışın daha bir kasvetli kapalı havalar insana pek bir şey yaptırmaz.

tembellik,üşengeçlik vb.

üşengeç olduğunuzun göstergesidir.

çoğu insanın hayatının özeti. planlar yapılır, şunu yapıcam bunu yapıcam diye kafada kurulur, kurulur, kurulur... sonuç: mümkün olduğunca az şey yaparak günü geçirmek. o planlar kafanın bir köşesinde durmaya devam eder, biraz daha ertelenir ama yapacak moda girdiğinizde zamana bağlı planlar için çok geç olabilir. bir söz vardı, "yarın bir şeyleri ertelediği için bugünkü kendine kızıyor olacaksın" gibi, eğer sözü doğru hatırlasam etkili bir yazı olacaktı ama neyse, fikir buydu. işte "yarın başlarım", "haftaya hallederim", "okul bitsin bakarız" gibi bahanelerle erteleyip durmaktansa o an tam olarak karar verip başlamak lazım bir şeyler yapmaya, yoksa arkası hiç gelmiyor ve sürekli keşke diyerek bomboş yaşayıp gidiyoruz.

bir de şöyle bir sorun var, yeni bir şeye el attığımızda kimimiz herkesle paylaşmak istiyoruz, kimimiz bir sonuca ulaşana, kesinleşene kadar kendine saklamayı tercih ediyor**. ikinci gruptaysanız ve birilerine anlatmak isteyip de zorlanıyorsanız boş verin, bir word dosyasına kısa notlar almak şeklinde bile olsa bir günlük tutun ve ara ara geri dönüp kontrol edin birkaç hafta önceki kendinizi. işe yarayabilir kendini iyi hissetmek, minik değişimleri görmek açısından. ya da her önemli gelişmede kendinizi ödüllendirebilirsiniz. yemek olur, kıyafet olur, yeni bir kitap vs. birçok şey olabilir. ki zaten kendi başına küçücük de olsa adımlar atmaya başladığını fark edince bunlara gerek kalmıyor bile. mutlu olup içinizden takla atıyorsunuz.

tek gereklilik; şimdi başlamak lazım, iki dakika sonra değil. yani belki bi beş dakika sonra. yoksa birkaç saat uzanıp akşama mı bıraksam?* aslında sömestrda evde bol bol vakit olacak, o zaman rahat rahat yapılır...* şaka bir yana cidden bir "dur!" deyip o popoyu kaldırmak lazım, nereye kadar böyle di mi... evet. bu entry iki paragraf önce biterdi ama sonunu getiremedim.*

günümüzde çoğu insan bu dertten muzdarip. zaman bizi tembelleştirdi sanırım. istiyoruz, istiyoruz ve istiyoruz. ancak nedense yeteri kadar çaba göstermiyoruz. en kolay yolu seçiyoruz her zaman. biraz zoru görünce neyse bi dursun şimdilik deyip sıvışıveriyoruz. oysa ne güzel demiş sezen aksu: ne söylesen, ne beklesen / yaradandan ya da kaderinden / ele geçmez istediğin / uğruna savaş vermediysen... savaşmayı unutmuşuz biz.

üşengeçlikten başka bir sebebi de olabileceğini düşündüğüm durumdur. yapmamak ile yapamamak arasında epey büyük farklar olabilir. kişi bir şeyler yapmak, bir şeyler üretmek, hayatına anlamlı bir şey katmak isteyip de gerçekten yapamıyorsa; adeta felç olmuşçasına kıpırdayamıyorsa burada kuvvetle muhtemel derinlere ittiği yahut yüzeyde görünen fakat içinden çıkamadığı başkaca problemler vardır. biraz durup gerçek nedene bakmak, elini kolunu bağlayan o mekanizmayı tespit ve teşhis etmeye çalışmak çok sancılı fakat bir o kadar da iyileştirici bir süreç olacaktır. biraz cesaret ve biraz da yara almaya razı olmak gerekebilir.

tembellik olarak değerlendirilebilen tanım aynı zamanda cesaretsizlik, eylemlerin sonuçlarından korkmak şeklinde de gelişebilir.

konfor alanından çık artık dostum

üşengeçliğin sözlük anlamı.

benimdir, üşengeçliktir...konforuna düşkün olmaktır.

kişinin kendisine engel olması veya çevresel faktörlerle maruz kaldığı olumsuzluklar yüzünden içine düştüğü durum. *

yapmaya kalkıştıktan sonra çulsuz olduğunun farkına varmak..... her şey para ile her şey

buna üşengeç lik denir.

hiç bir şey yapamayıp çok şey yapmaktan iyidir.*

ben üşengeç falan değilim aksine hiperaktif bir insanım ama param yok

zaman zaman yaşadığım durumdur. zihnin çalışmaya devam etmesi ama bedenle arasında bağın kopması gibi. tam anlamıyla bir paralize hali de değil ama bir başı ve sonu olan, yapılması gereken işler yerine manasız şeyler yaparken bulabiliyorum kendimi.

pazar günlerinin vazgeçilmezi olan durumdur. çok şey yapasın vardır ama gitmek için benzin, benzin için para lazımdır. kredi kartına bakarsın full yapılı gırtlağa kadar doludur, vazgeçer ve evim evim güzel evim dersin oturursun... aidat ödüyoruz boşa mı gitsin ısınma parası diyerek kendini avutursun. iyi ki netflix var, iyi ki discovery channel var... dışarı çağıran eşe dosta ofiste korona vakası çıktı karantinadayız yalanını uyduruyorum bu ara, koronanın iyi yanı da var yani.

tam benlik olan bir cümle