canın hiçbir şey yapmak istemediği anlar

motivasyon sağlamak için hiçbir şeyin yeterli gelemediği anlar. gözüne sıradanlık, vasatlık ve bayağılık perdesi inmesi.

tam da şu an. uyumak dahi istemiyorum.

yine de bi şey yaparsın, mesela tanım yazmak.

param varsa canım bir şeyler yapmak ister. adeta o para beni gıdıklar. ama param yoksa, cebi delik bir fukara isem hemen ben bu dünyaya neden geldim diyerek bütün gün yatarım. para insanı mutlu etmeye yetmez diyenler utanır mı bilmem. 10 milyon dolar beni çok mutlu ederdi.

evet arkadaşlar deliriciim, işten geliyorum ne bir dizi ne bir film izleyesim var, ne kitap okuyasım. youtube shortslara bile tahammülüm yok, duvara bakıp yatıyorum resmen. burası ayrı ölü zaten, darlanıyorum eyy sözlük!

bazı anlar canım öyle çok şey yapmak istiyor ki hemen ellerimde şu bebeklerin parmaksız eldivenleri olur ya, onlardan varmış gibi hayal ediyorum.
bastırıyorum işin özü ellerimin hareket kabiliyetini.

allah vermeye de bi çıkarmayayım diyorum.
çıkarmıyorum da zaten korkulacak bir şey yok.
mehter marşıyla iç dünyamda çıplak elle hallediyorum bir şekilde. yok ediyorum içimdeki öfkeyle beni öfkelendiren o şeyi.
ben diyeyim buna osmanlı tokadım,
sen de savaş sanatım.
güllesi gelsin o rus bunun
suratına tükürmem ruhunun.
evelallah yürekten sevdik.

uzun zamandır var bende bu. koltuktan dahi kıpırdamıyorum nasıl bir bozukluksa.

ara ara geçirdiğim dönemler oluyor. hiçbir şey yapmasam daha iyi çoğu şeyi yarım yamalak yapıyorum. yakın zamanda izlediğim diziler ve oyunlar hep sonu gelmemiş şekilde bırakılmış . belki de hayatta yaptığım çoğu şeyde onlar gibi yarım kaldı.

şu sıralar bana da çok gelen.

hazır kar da yağıyorken dışarı çıkar biraz gezerim diye kendimi motive ettim, belki iyi gelir.