çaresiz kalmak

ama ben bu duyguyu aşamıyorum*
içten içe bir insan nasıl ölebilir.
ben koşup kahkahalar saçmak istedikce bu his beni sarıyor.
hiç bir şey yapamamak ne acı

zor bir duygu kimse çaresizlik yaşamasın. her zaman bir çare olsun yamaçları da.

yalvaracak duruma gelirsiniz ve yardım dilediğiniz ( dilendiğiniz değil) kişi size dönüp bakmaz bile.
sonra acıma duygunuz zamanla körelir.
allah kimseyi çaresiz bırakmasın.
özellikle de kendisine karşı.
kula sitem edilir de, yaradana karşı aciz kullarız.

bunu maalesef en iyi buradan saygı ile analım dilek özçelik ifade etti;
''görüyorum ki çaresizliği hiç tatmamışsınız hayatınızda''
sözü ile ve yüzündeki ifade ile.
allah kimseyi çaresiz duruma düşürmesin.

annem 3. evre kanser hastası. yaşadıklarımızı anı anı yazmıştım. okuyanlar bilirler. bir ilaç var demiş doktor. yulareb ama bir kutusu 34.000 tl den fazla. üstelik bir kutu ilaç 20 gün gidiyor. yani 2 ayda 3 kutu ilaç almak lazım. kim ödeyebilir ki bu kadar parayı. hukuki yolla çözülme ihtimali varmış ama annem bununla uğraşmaya gücüm yetemeyecek kadar hastayım diyor. ben uzaktayım annemden. keşke ben yardım edebilsem. annem bu ilacı kullanmayacağım diyor. aranızda doktor olan arkadaşım var mı? bu ilacı mutlaka kullanmalı mıyız? bilgilendiren olursa çok sevinirim.

öncelikle özelden tavsiyelere açığım sözlük yazarları.
t: ne yapacağını bilemeyip derin derin düşüncelere dalınan, içini kemiren kanser hücresi gibi bir histir çaresiz kalmak.
benim de çaresiz kaldığım bir dönemdeyim şu an.
16-17 yaşlarında erkek yeğenim var. anne babası, babasının bir çok kez aldatması üzerine en sonunda annesi ile babası boşandılar. baba manipülatif biri. ilk ayrıldıklarında baba kendi suçlarını bastırmak için çeşitli iftiralar suçlamalar yönelterek oğlunu kendi tarafına çekmeye çalıştı tam çocuğun ergenlik döneminde. anne ise sigaraya alışma, ehliyetsiz araç kullanma, eve geç gelme diye çocuğu maganda olmaktan korumaya çalışan bir tavır içindeydi. ne zaman istediği bir şeye annesi izin vermezse bu ergen genç hemen kavga çıkarıp babasının yanına kaçıyordu. babasının kendisine hayrı yok zaten, çocuğu kötülükten, serserilikten koruyacak biri değil çünkü kendisinde de her türlü sıkıntılı iş mevcut. her şeye yap oğlum, aslan oğlum diyen biri. neyse geri annesinin evine gelmiş kardeşine şiddet uygulamış, her yer kan revan içinde. babası öğrenince sadece o zaman bir kez tokat atmış. sonra baba ile kalmaya başladı. babası anne ve anneanne tarafını sürekli suçlayan türde konuşan çenesi durmayan, ergen gencin beynini yıkayan bir karakter olmaya devam ediyor. gencin bizle de bağları kopma noktasında ve sosyal medya hesapları magandalık, serserilik gibi şeylere özenir şekilde yapılan paylaşımlarla dolu. kendisi de manipüle etmesini seven sürekli annesini suçlayan ve annesine suçlu olduğunu düşündürmeye başlayan biri oldu. ileride serseri, maganda olup kendi ve başkalarının hayatını karartacak diye çok üzülüyorum. özelden bana bu konu hakkında düşüncelerinizi, narsist ve manipülatif davranan bu gence ne yapabiliriz, nasıl davranabiliriz önerilerinizi bekliyorum.

yapacak 1 seyinin kalmamasi. elinin kolunun baglanmasi. zordur, hem de cok zor.

1.5 sene bunu yaşadım umarım bir daha olmaz.

çareleğeeeeeeeeeeeer çaaareeeeeeeeeeesiğğğğğğğzzzzzzzzz