çatal batırılmak istenen zeytinin fırlayıp gitmesi

beni aşırı geren elim hadise.

başıma defaatle geldi, tecrübesizdim, doğru batıramıyordum. ne gülünç hallere düştüm, bırançlarda alay ettiler bennen, kahvaltıya gittiğim misafirlerin halılarına düştü zeytinler...

arkadaşlar arkadaşlar, çok basitmiş, nazikçe üstten dikey şekilde batırmak gerekiyormuş. yine ufuk açtık çok şükür..

o hissi düşmanım bile yaşamasın yani o derece.

zeytin yağı ve kekikle marine edilip, kıyafete doğru fırlaması insanı çileden çıkarır.

çatal batıran insanın beceriksizliğidir. aynı şekilde, insanlara söylemek istediği kötü şeyleri bodoslama söyler ve kendinden kaçırmayı başarır. oysa sakince yaklaşsa, zarar vermeyecek gibi hissettirse o zeytin kendisi teslim olur zaten.
(bkz: karıncayı sevip belini incitmemek)tir bu.