cebeci'den kızılay'a yürümek

ankara yıllarımda; her derdimde, sevincimde, bunalımımda sığındığım evdi. dikimevi'nden otobüsten inip-varmak istenen yer otobüsün güzergahı da olsa- elleri cebe atarak ağır aheste yürümek. bir yerlere yetişme gayreti sağın solun. koşar adım insanlar. kafanda milyon dert milyon tasa. yolun, binaların, arabaların, ankara'nın grisi ciğerlerinde; kasvetine atmışsın kendini cemal gürsel'in. gözün ilişiyor '7 simit 10 lira', tuhaf bir gülümseme yüzünde. süzülüp geçiyor yanından çakal kasa şahin. umrunda değil arabadan yükselen müziğin sesi.

bir ayrılık arefesi, bir bitişin ertesi ya da güzel günlerin habercisi-öyle demeyin ankara'da çok güzel günler geçirir insanlar.-.

yol boyu yerdeki masaj salonu reklam kartlarının eslik edecegi yürüyüştür.

biz beşevlerden'den kızılay'a yürürdük. o daha keyifli gelirdi.

"aslında kısacık mesafe, neden bu kadar abartılıyor, neden bu yolun bu kadar edebiyatı yapılıyor?" diyebilirsiniz. cevap veriyorum:

her yeri yokuş olan bir şehirde yürüyecek azıcık düz bir alan bulan masum ankaralı edebiyatı bu.

ne planlar, ne konuşmalar yapılır kendi kendine.
tek başına planı makuldür.

ayazda bazen ısınmak için hafif tempoda bazen adımı atsam mı atmasam mı tereddütünde kaplumbağa hızında yürünülmeli bu yol.

bir hikayesi yok ama eski ritüelleri nesiller boyu gerçekleştirmeyi severim. 60'larda büyükbabam aşındırmış aynı yolları. onun anlattığı yerlerden geçerken değişimi fark etmek hoşuma gidiyor.

abim ve bir arkadaşı, cebeci'den konutkent'e yürümüşlerdi ve hayır, dalga geçmiyorum. bir yılbaşı çılgınlığı yapmak istemişler ama ayakları mahvolmuş, hahahah.

benim de bir gün, neredeyse hiç dinlenmeden 30 km civarı yürümüşlüğüm vardı. 3-5 saatlik yürüyüşler zaten sayısız kere yaptım.

tanım: cebeci'den kızılay'a yürümek, benim standartlarımda aşırı sıradan bir şeydir ve bunu herhalde yüzlerce kere yapmışımdır. zaten üniverste okurken tuttuğum ilk ev saimekadın'daydı ve okula (dtcf fakültesine) hep yürürdüm. bu da aynı yol sayılır istikametin çoğunda hatta herhalde daha uzun. sonra da birkaç sene kurtuluş'ta oturdum. sanırım orası da cebeci'ye dahil. cebeci'den kızılay'a ve geri de çok yürürdük zira bölümüm bana çok basit geliyordu (pek, hatta sınav dönemleri hariç neredeyse hiç ders çalışmıyordum yani) ve tüm eğlence kızılay'daydı! özetle, bu "yolu" 1000 veya daha fazla kere tepmişsem bile hiç şaşırmam.

sıradan bir yürüyüş işte abartılacak bir durum yok.

cebeciden kızılay'a yürümek eşittir bütün dertleri çözmek.

ankara'da olduğunuza işarettir.

kurtuluş ve kolej semtlerinden geçilerek yapılandır. metro güzergahına paraleldir.