cep telefonunu kılıfsız kullanmak

bir tercihtir. zarif görünüm bunlardan biridir.

yazın tavsiye edilen kullanım. kullandığım telefon şarjdayken kullandığımda ısınıyor. bu yüzden internetten baktım kılıfı çıkarmak iyi olur tavsiyesi okudum birkaç yerde. bilmiyorum ne kadar doğru ama çıkardım.

istemsiz gebeliğe pardon istemsiz aramalara yol açar. bende ne kılıf var nede cam filmi. ten tene...

büyük cesaret

kılıfın her türlüsüne karşi oldugum icin yaptigim eylemdir.
risklidir ama hissetmek her seyden onemlidir. *

riskli bir seçenek. akıllı telefonlar cidden hassas cihazlar, kılıfsız ve ekran koruyucusuz kullanmak büyük cesaret bence. bende ikisi de olmasaydı şimdiye 34 kez bozulmuştu telefonum. büyük cesaret, lakin görüntüsü güzel.

benim gibi kılıf kullanmak istemeyenler için folyo kaplama öneririm o silikon kaba kılıflar yerine çok güzel kaplamalar var üstelik kişiselleştirilebiliyorlar, ayrıca kılıf içine kaçabilen tozlardan da kurtulursunuz.

risklidir, telefon yere düşerse kırılıp parçalanabilir.

telefonu kılıfsız kullanıp çizik bile yapmayan erkekle nikah basılır net.
eşinden tutun evine kadar özen gösterir bu insanların geneli.

bu devirde cesaret ister. adamakıllı en ucuz telefon fiyatları 4000 tl'lerde geziyor.

geçmiş zaman zevkidir.

yaklaşık 20 dakika önce arkadaşımla otururken konuştuğumuz konu.

son telefonum 2 yıllık. bundan önce hep kılıfsız kullanırdım. artık yemiyor.

(bkz: bareback)

(bkz: serbest çağrışım)

daha sade ve şık göründüğü kanaatindeyim.
jelatin ise dokunma hassasiyetini azaltmakta.
ekranın kendisi kadar kaliteli bir jelatin bulmak da samanlıkta iğne aramak gibi bir şey. komple yağ kir falan oluyor. ter de dolaylı bir sebep elbette.
no case no guard no problem.

kılıfın her türlüsünü kullanmak şart. hayat kurtarır.

(bkz: zengin)

kullanmak istiyorum fakat kilitsiz iken telefon elimden kayıyor. silikon kılıf kaydirmazlik kazandırıyor.

telefon kılıfsız daha şık duruyor bu bir gerçek.
bazen kılıfından sıkılıp çıkarıp atıyorum bir köşeye ama daha sonra aklıma kötü olasılıklar geliyor geri takıyorum. kılıfsız elden daha kolay kayıyor. o kadar para verip aldığım şeyin düşüp param parça olmasına katlanamam.

telefonun ekranı kırılana kadar kılıflı kullanıyordum.

kırıldı, kılıfsız kullanmaya başladım. 3 yıldır falan hiçbir şey olmadı.

hem daha güzel duruyor, hem hafif hem de daha iyi oturuyor ele.

günümüzde artık telefonlar günlük hayat ihtiyacını kolaylaştıran minimallikten çok uzaklar. şu devirde bir çok telefon kişisel hayat için büyük engel teşkil ediyor çünkü taşınma ve sığdırılma problemleri var.

2000’lerde olan telefonları hatırlarsanız, minik ve son derece fonksiyonellerdi. nokia, sony ericsson, motorola neredeyse avuç içi büyüklüğünde telefonlar çıkarıyordu hatta motorolanın kapaklı ince bir telefonu vardı.. ne tatlı bir telefondu o.. sonra pembesi çıktı onun hatta..









neyse.. o günlerden bu günlere geldik. elimizde ametis taşı büyüklüğünde cihazlar… ne oturabiliyorsunuz , ne kalkabiliyorsunuz ayrıca son derece hasara açıklar..

şimdi bu benim hayatımı mı kolaylaştırdı?

blackberry bold’u geri istiyorum. hem dayanıklı hem tatlıydılar.