çiçek istemeyen kadın

zatımdır. napıcam ben kuruyup gidecek ha papatya hariç bak kurutup çayını içerim, çiçeğe vereceği parayı gitsin sokak hayvanlarına mama alsın çok daha mutlu eder beni.

ben de sevmezdim taa ki iki gözümün çiçeği biricik oğlumdan gelmeye başlayana kadar.
doğum günümde, anneler gününde, kadınlar gününde, evlilik yıldönümünde ve en zarifi olan kendi doğumgününde bana çiçek yollayan canımın içi bana çiçek almayı sevdirdi.
umarım hayatı boyunca aldığı çiçekler kadar renkli ve güzel bir hayatı olur.

kendisine değer verildiğini görmek için değerli bir şeyi soldurmayı istemeyen kadındır. saksı çiçeğine hayır demeyeceğini düşünüyorum. emeği, uzun vadeyi, bakımı, sevgiyi, dostluğu anlatmaz mı saksı çiçeği?

bir canlının ölmesini istemeyen kadındır. çiçekler dalında güzeldir.

özellikle özel günde benimdir. hele gül ise lütfen yapma bunu bana. özel gün harici hiç beklemediğim anda bir çiçek evet beni mutlu eder ama bunun yerine bir kart gönderse, iki güzel söz yazsa, e-posta da olur. mektup diyemiyorum onu arasam da bulamam. * yani çiçeğe verilen parayı havaya uçmuş görüyorum bir de kurutup saklamaktan da hiç hoşlanmıyorum. dökülüyor hep. * çöpe gidiyor, yazık. *

kadınlar çiçektir zırvasını çürüten insan.
bayık bakışlarla senin o basmayan kafana çiçek kondurayım dediğim durumdur. *

ellerinde iki güne kalmaz solacak olan buketlerle yüzlerine taktıkları gülümseye, hissettikleri mutluluğa anlam veremedim kadınların.
sevgi göstermek için ya da mutlu etmek/edilmek için çiçekleri soldurmaya ne gerek var?