anne olmak istemeyen kadın

karşısında güveneceği, çocuğuna babalık yapacak adam gibi bir adam bulamayan kadındır, yoksa her kadın annelik ister. derinlere inin hep bir sorun vardır yoksa neden istemesin.

edit: ben her kadın derim, sen çoğu de, bir başkası çok azı desin. önemli olan farklı fikirlerimizle zenginleşmemiz. başlığa tanım giren her yazara katılıyorum ve saygı duyuyorum. galiba aynı saygıyı beklemek hakkım teşekkürler

edit 2: mitya nickli yazar arkadaşa teşekkürler, ona açıkladım takdir edersiniz ki her yazara açıklama yapmak mümkün değil. burdan şunu belirtmek istiyorum öncelikle farklı fikirlerin varlığını kabullenmek lazım. böyle tanımlar yaparak benim böyle bir şey düşünmemem gerektiğini belirtiyorsunuz. adeta düşüncelere zincir vurma eylemini hayata geçiriyorsunuz. o zaman nerde kaldı özgürlükler, şu küçücük tanım kutusunda bile birbirimizi kabullenemiyoruz, farklılıklarımızın olabileceğine ihtimal vermiyoruz. bakın yazdığınız her tanıma saygı duyarak keyifle okuyorum. tanımı silmeyi düşünmüyorum o an ki ruh haliyle yazılmış bir tanımdır. katılırsın katılmazsın farklı yorum yaparsın yazar arkadaşım ama böyle düşüncelerin var olduğunu gözardı edemezsin. kimseyi kırmak, incitmek değil niyetim yanlış anlaşılmasın dediğim gibi tanımı silmiyorum tüm tepkileri üzerime almaya razıyım farklılıklarımızla zenginleşiriz, keyifli sözlükler

edit: yazar arkadaş ile anlaştık. niyetinin farklı olduğunu anladım. niyetini açıkladığı için teşekkür ederim. ama girdiyi silmeyeceğim çünkü aranızda aşağıda belirttiğim gibi düşünenler olduğunu biliyorum.

başlığı açan yazarımız "her kadın annelik ister" demiş ama yok öyle bir şey. bıkmadınız mı bu genellemelerden? hiçbir kadın anne olmak zorunda değil. karşısında güvendiği biri olsa da bir insan doğurmak istemeyebilir. "bir insan çocuk istemiyorsa mutlaka sorunu vardır" nasıl bir düşünce tarzıdır allah aşkına. 21. yüzyılda uğraştığımız şeylere bakın saçımı başımı yolmak istiyorum artık. yıkın şu "kadın=anne" algınızı.

öğretmenim çocuklar için ölürüm, çokta seviyorum çocukları. ama anne olmak istemiyorum. böyle bir dünyada çocuğumu nasıl korurum? benim olmayan çocuklara bile bir şey olacak diye aklım çıkıyor kendi çocuğum olsun istemiyorum. bu kadar pislik bir dünyaya çocuk getirmek istemiyorum. kimseye güvenmiyorum bir sürü pedofili sapığın olduğu bu dünyada ben anne olmak istemiyorum.
mutlu, huzurlu bir yuvada büyütemeyeceğim bir çocuğu dünyaya getirmek istemiyorum. ben anne olmak istemiyorum

bir nedene ihtiyacı olmayan insandır.

çocuk istememenin altında illa bir travma yatması gerekmiyor, hayatın anlamını arıyormuşçasına bir ''neden'' arayışı içerisine girilmesine, ortaya farklı hipotezler atılmasına hiç gerek yok, inanın bana.

çocuk sahibi olmak istemiyorsa, sadece istemiyordur. evlenmek istemiyorsa, istemiyordur. gelinlik, altın bilezik hayali kurmuyorsa, kurmak istemiyordur, başka öncelikleri, hayalleri, amacı vardır. aynı şey çocuk sahibi olmak veya evlenmek istemeyen erkekler için de geçerlidir.
neden aramayın, saygı duyun.

biyolojik saati henüz sıkıştırmamış kadındır. 30 en fazla 35 yaşından sonra şiddetle istemeye başlayacaktır.

edit:
kendilerine karacaoğlan‘ın demedim mi koşmasını armağan ederim.

eğer koşma okumak istemezlerse acid arab ve cem yıldız düeti olan stil çalışmasının burada sunulan armen miran mixini dinleyebilirler.

nasıl bu kadar emin konuşabiliyorsunuz hayret ediyorum. anneniz kadar normal bir kadındır. kendimi tanımlıyorum resmen bu başlığa. sizin tabirinizle "adam" gibi bir erkek bulamamakla hiçbir alakası yok bunun. ya da 35 yaşıma gelince isterim zaten diye de düşünmüyorum. belki öyle "adam" gibi bir erkek aramıyorumdur. belki hemcinsimden hoşlanıyorumdur (ki bu anne olmaya engel değildir.)belki de erkek arkadaşım olmasına rağmen kendim istemiyorumdur. illa altında bir sebep aramaya gerek yok. bu bir tercihtir ve istemek kadar istememek de normaldir. her kadın anne olmak istemez yani anlayacağınız.

her istek kadar normaldir bu istek de.

herkese saygı duymak gerek. isteyen evlenir ya da evlenmez, çocuk yapar ya da yapmaz. yaşla ya da karşısına birinin çıkması ile alakası yok. illa sebep gerekmez.

kimse kimseye karışamazzz

bebek ve çocuk vizilemesi çekemez. tahammülü yoktur. çocuğun iyiliği için doğurmaz.
keşke bütün kadınlar bu kadar düşünceli olsa.

bir insan yavrusunun sorumluluğunu üstlenmek istemeyen kadındır.

belki güvenebileceği bir erkek değil de total olarak dünyaya güvenmiyordur.

bu dünyaya çocuk getirilmemesi gerektiğini anlayan mantıklı bir insandır, güvenilecek adamı bir kenara bırakalım bu dünyada güvenilecek insan mı kaldı acaba
diye kendimize bir soralım yani yeterince "derinlere" inmeden de bu sonuca varabiliriz ayrıca bir nedene de ihtiyacı yoktur istemiyorsa istemiyordur bu onun hayatı kimse de karışamaz nokta bitti.

dünyadaki en sorumlu insanlardan biridir.bir sebepten dolayı (belki idealleri belkki kişilik yapısı belki de sadece canının keyfi için) çocuk bakamayacağını düşünüp, bakamayacağı çocuğu dünyaya getirmemek gibi harika bir hareket yapmış olan kadındır.dünya, bakamayacağı çocukları doğurup etrafa salan annelerin çocuklarıyla doluyken yapılabilecek en iyi hareket 7 24 ilgilenemeyeceğin çocuğu doğurmamaktır bence.o yüzden hem bilinçli bir şekilde anne olmak isteyenleri hem de her şeyin farkında olup kendi keyfi için çocuk yapmayan kadınları buradan öpüyorum ^^

sebep olmasa bile sadece yapmak istemediği için çocuk yapmayan kadın olabilir.

evliliğin şartı çocuk da değildir. eğer eşler olarak birbirinizle zaman geçiremeyip artık farklı heyecanlar olsun diye hayatınızda çocuk yapıyorsanız zaten her şey en baştan yanlıştır. gayet de evlilik iki kişi yürüyebilir. çocuk isteyenler yapar istemeyenler yapmaz. aslında bu kadar kolay ve basit.

hayat kalitemi düşürecek bir canlıya ihtiyacım yok.

anneliğe bir kutsiyet atfedecek değilim. isteyen olur, isteyen olmaz.
çocuk doğurmak bence bir kadını anne yapmaya yetmez aslında. çocuğun tüm sorumluluğunu üstlenip yetişkin olana dek ona bakmak, büyütmek, fiziksel ve duygusal ihtiyaçlarını karşılamak, eğitmek gibi görevleri de kabullenerek anne olmaya karar verilmelidir.
çocuk doğurduğun andan ölene dek görünmez bir zincirle bağlandığın, gönüllü olarak kölesi (mecazi olarak) olduğun bir varlıktır.
anne olmayı önemsemeyen, dünyaya birini getirdiği için kendini anne sayanlara duymadığım saygıyı kendi doğurmadığı çocuğu sahiplenen kadınlara ve hatta erkeklere duyuyorum.
ben üç kez anne oldum, her seferinde bir öncekine haksızlık ettiğimi düşünüyorum.

baba olmak istiyordur.

baba olmak istiyodur detaylara girmeyeceğim tabi ki böyle nezih bi ortamda.