cinsiyetinle barışmak

literatüre yeni bir kavram hediye ediyorum arkadaşlar. benden önce bulan varsa da onu sevgiyle öpüyorum ve umrumda değil.

belli bir yaş aralığına kadar bazı insanlarda kendini ve cinsiyetini kabullenememek gibi durumlar oluyor. bu onların her zaman için homoseksüel olduğu anlamına da gelmiyor. karşı cinsle olan ilişkisi olağan ilerlerken kendiyle olan ilişkisi dalgalı ilerliyor.
bir kadın olduğum için kadınları ilgilendiren konularla örnekler verebilirim.
mesela ilk ergenliğe girildiği zamanki olumsuz beden algısı. biliyorum bunu birçok ergen yaşıyor bu çok normal bir şey ama benim dediğim şey bu olumsuz beden algısının ilk ergenlik çağlarında kalmayıp yetişkinlik dönemine kadar sirayet etmesidir.
regl olmak, memenin büyümesi, bedeninin daha kıvrımlı olmaya başlaması açık söyleyeyim benim çok da mutlu olduğum şeyler değildi en azından ilk ergenlik dönemlerinde. sonraları tabii bu düşüncelerim değişti ama hala içimde kalan bir tortu vardı. bu gibi faktörler dışında kadın olmanın verdiği içten içe bir iğreti gibi düşünebilirsiniz.
bu süreçleri yaşarken mağaramda oturup çiğ et yemiyordum arkadaşlar. sosyal çevrem veya sevgililik ilişkilerim oldu. yani dışa yansıyan olumsuz bir durum yaşamadım.
takı takmak, makyaj yapmak ne bileyim renkli giyinmek vs. içime sinmeyen ve sanki beni bayağı gösterecekmiş gibi düşündüğüm şeylerdi, en fazla oje sürüyordum. bunu aktarmak zor bir şey çünkü insanın diline vuran bir şey değil. bu insanın içinde hissettiği ve kendine bile söylemediği bir düşünce.
yavaş yavaş yıllar içinde kendimi değiştirdim. ojeden, rimele, rimelden ruja, sonra ne bileyim elbiseye vs.
ve bu günlerde anlıyorum ki bana takı takmak çok yakışıyormuş. bir elbise giymek, saçına özen göstermek veya kadınsı ses tonunda kalmak bana yakışıyormuş. bunları yaparken de bayağı bir pozisyona da düşmüyormuşum. sadece kendi cinsiyetimi yaşamak aslında güzelmiş.

zaman geçtikçe, yıllar bize bir şeyler öğrettikçe bambaşka düşüncelere sahip olmak ve o yönde değişim göstermek ne kadar değerli bir şey değil mi?

valla erkegim, erkekligimle de her zaman barisiktim. ust insan olmak gibi 1 sey nezdimde erkek olmak. hayattaki tek sansimi erkek olmakta kullanmisim. bazilari bu nimetin farkinda degil, esitlikci falan takiliyorlar. bi bilseler erkek olmanin ne demek oldugunu oyle yapmazlar ama.

allah allah ben bir hanımefendiyim.hep cinsiyetimle barışıktım.prenses gibi giyinmeyi,takılarımın olmasını vs. seviyorum. hep barışık bir insandım. baba tarafı bu konuda cinsiyetimi bir alt basamak görse bile umurumda değildi.beni yaratanın benim cinsiyetim hakkında fikri önemliydi. okudum,baktım,çok beğendim,iyi ki bana bu cinsiyeti vermiş dedim. mutluyum elhamdülillah. bedenimi de seviyorum.
temsili giyiniş şeklim;

allah hepimizi cinsiyetimizle barışık eylesin. :)