çocuğu ile ilgilenmeyen ebeveynin yaşlanınca ilgiye muhtaç kalması

sizler büyüdükçe biz küçülüyoruz demişti zamanında annem.
çok doğruymuş evet.
belli bir zaman sonra ilgiye muhtaç kalırlar.
anadır, babadır der gidersiniz arada yanlarına, hatır, gönül yaparsınız o kadar.
fakat çocukluğa dair anılar hep bir yerden hortlar.

ilahi adalet denilen şey var mı bilmiyorum ama varsa tecelli etmiştir.

(bkz: keser döner sap döner gün gelir hesap döner) sözünün en somut örneğidir ama evlat onlar gibi olmayacağını kendisine tembihlemiştir ve yine de kıyamaz,dertlerine koşacaktır.

çocuk da yaşlı da aynı ilgiyi istiyor. sen çocuğun küçükken fark etmedin o da sen yaşlıyken fark etmez belki. kişinin vicdanına göre hareket etmesi gerektiğini düşündüğüm durumdur. yarın bir gün bir şey olur ya o bir zamanlar ilgilenmedim diye pişman olur ya sen.