çocuğunu sürekli annesine bırakan ebeveyn

kesinlikle o ben değilim. ikisi de öldü.

bir benzeri
(bkz: büyükler torun bakmak zorunda mı sorunsalı)
kendinden başka kimseyi düşünmeyen bir kesim var. her şey kendilerine hak ama karşısındakine değil. ben çalışan biri olarak, çocuğum için işe ara vermek zorunda kalan biri olarak, k.validem oğlum ufakken yakınımda oturmasına rağmen bu konuda büyüklerin tarafındayım.
şimdiki çocuklar cidden çok enerjik. k.pederim bir kez demişti "bizim zamanımızda bir bebeğin gözleri 40'ını doldurduğunda açılırdı ama şimdikiler gözleri açık doğuyor." emanetin canı tatlı olur. en korktuğum o.
artık yorulan, hayatının son çeyreğine gelen insanlara sürekli bu sorumlulukları vermek bencillik (büyükler zorlanıyorsa ve taraftar değilse) ama sosyal paylaşım sitelerinde hem yardımı en temel hakkıymış gibi talep eden hem de "torununa bakmazsa, kendi yaşlandığında da benden yardım istemesin" diyen o kadar çok ki!