çocuğunun her durumda arkasında olan ebeveyn

dün akşam dizi izlerken çok kafama takılan bir konu oldu, ne yaparsa yapsın çocuğumun arkasındayım demek ne kadar doğru?
bir kıza şiddet uygulayıp onu öldürmeye yeltense de oğlumun arkasındayım diyen anne figürü üzerinden yola çıktım.
anne-baba olmak çocuğuna elbette koşulsuz sevgi duymayı gerektirir ama göz göre göre yanlış yapmasını onaylamak doğru değil gibi geliyor.
empati kurmak istemiyorum, anne ve babalık ile adil ve dürüst olma savaşı vermez mi insan?
allah kimseyi evladıyla imtihan etmesin, dilerim hiçbir anne-baba da evladı ile adaletin arasında kalmasın. zor olmalı.

üstteki yazarın verdiğini uç örnek kabul edip kendi uç olmayan örneğimi vereceğim.

sülalede erkek evladın erkek evladı o dediğin kişidir. her yanlışını anası dodge'lar. dedesi diğerlerine sert çıkar ve çocuk hiçbir bok öğrenemeden hayatına devam eder.

iyi sanılan, yanlış olan türk geleneksel çocuk eğitim öğretimi misali.

doğru davranış biçimidir.

yanlış yapınca, ört bas etmek, görmezden gelmek, desteklemek değildir çocuğun arkasında olmak.

yapılan yanlışta da beraber olmak, düzeltmek için birlikte çaba göstermek, doğruya teşvik etmek ve yalnız hissetmemesini sağlamaktır. çocuğun bir hatası varsa mutlaka ebeveynin bir teşviği, hatası ya da eksiği vardır. sonuçtan kaçıp, çocuğu yalnız bırakmak doğru değildir.

her durumda arkasında olamam. masum olduğu anlarda tüm dünyayı alırım karşıma, ama suçu olduğunda gerekli cezaları veririm. eğer suçlu olduğunda bile arkasında olursam, oğullarım büyüdüğünde masum bir kızın canını yakabilir hatta belki onun katili olabilir. kızım ise yoldan çıkıp, istemediğim işler yapabilir. eğer günümüz katillerin, para için masum adamları dolandıran kızların aileleri onlara çocukken gerekli eğitimleri, görgü kurallarını öğretmiş olsalardı şuan suç oranı bu kadar olmazdı.