çocukken oyuncuklarına konuşun kimseye söylemem diyen tip

sanirsin oyuncak da, aa soylemicen mi, tamam ohh be biz de soylicen diye 5 senedir posetinde suspus duruyoduk dicekler. delirirsin. ama ben yapiyodum. evet.

başlığı pek anlamadım ama üstteki yazılanlara bakarsam ya millet çocukken şizofren imiş ya da ben fazla realist doğmuşum. ben zaten doğru dürüst ağlamazmışım da bebekken, komşular varlığımı öğrenince şaşırmışlar evde bebek mi var diye. tabi bebekken uyumayı ve yatmayı seviyordum. ne gerek var kardeşim oradan oraya emeklemeye,yat zıbar işte ne güzel bebeksin. iyi yapmışım, aferin bana.

çocukken evdeki her türlü eşyayla uzun uzun sohbet ediyordum. günümü anlatıyordum böyle, ama asla dile geleceklerini düşünmedim.

ne alaka çünkü, biraz akıl mantık.
önce mikrofon yerleştirmeniz lazım çünkü içine.

hay allah ya.
höf.