çocukken zengin bir arkadaşa sahip olmak

çok farketmeyecektir minik anlar dışında.
olm çocuksun lan topu vardır beraber oynarsın misketleri vardir paylasır ki paylaşmazsa kösersin.
yazın sen köye gidersin o antalyaya.

zaten cocuk zengin olmaz ailesi zengindir

berbattır . büyüyünce çok fazla koymaz ama çocukken onun sahip olduğu şeylere o hevesli bakışın çok koyar insana . mesela o güzel kıyafetler, tokalar , yedikleri içtikleri gezdikleri yerler , sahip olduğu herşey . aklıma geldi bir an . büyüyünce sahip olabilirsin o çocuğun istediği şeylere belki ama asla o minik çocuğun hevesi kalmamıştır ve geriye sadece boynu bükük sen kalırsın .

benim bu konuda komik bi anım var.

ergenliğimin başları falandır.

söke'deki atari salonlarına takılan çok zengin bi çocuk vardı. poşet dolusu jeton alırdı. böyle 100 tane falan. iyi de oynayamadığından zaten birkaç dakikada bir oyunu biterdi ve yeni jeton atardı makineye. yakın arkadaşlık kurabileceğim kadar kafamızın uyuştuğu biri değildi ama gene de arkadaşımdı diyebilirim. bize de arada jeton verirdi. lakabı, "para sıçan" imiş. sonradan öğrenmiştim. haha.

bu bi gün, size hamburger ısrmarlıyım dedi. gittik bi büfeye, bu herkese (5 kişi falandık galiba) birer hamburger ve kola söyledi. eskiden böyle bişeyler aldığnızda, yedikten sonra parasını ödüyordunuz birçok yerde; insanlar birbirine güvenirdi. hamburgerler oldu ve aldık. biraz ilerideki ağaç altına gittik, gölgede yemeye koyulduk. ama bir sorun vardı... hamburger diye yapılan şey, hamburger ekmeğinin içine birkaç tane sucuk parçası konmuş bir şeydi. bırakın yeşilliği falan, hamburger köftesi bile yok ve sucuk parçaları da az.

bizim "para sıçan", "zenginim ama ben bunun parasını ödemeyeceğim. adama ders olsun. hadi kaçalım." dedi ve kaçtık ödemeden. haha.

haset olmamak çok iyi bir şey.

zenginlik midir bilemem ama mahalleden az uzakta müstakil bir evde arkadaşım vardı. çocuğun mikasa futbol topu var diye özel hayranlığım vardı. gelse de top oynasak derdim.