çocukluğumuzda mahallede topları patlatan adam

küçükken maç yaptığımız bir arsa vardı. o arsaya ne zaman gelsek bizi bir yandan keyif bir yandan korku kaplardı. keyifliydik çünkü mahallenin tüm çocukları top oynardık. korkumuz ise arazinin yanında evi olan ve bahçesini dikenli tellerle çeviren bir adamın varlığındandı. dikenli telleri bilerek koymuştu top gelirse patlasın diye. patlamayan topları da kendisi patlatırdı zaten. bir oğlu vardı aynı sınıftaydık. çocuk babasının utancından bizimle oynamaya gelemezdi. adamın bizimle bilmiyorum neydi derdi.

bahçesinden elma çalıyor diye ağaçtayken çocuğu vurup öldüren imamdan insaflıdır.

edit: gerçek bir olaydır. yaşadığım ilçede olmuştur. imamlara ok atıyor diyeceklere duyurulur.

(bkz: çocukluğunda mahallede topları patlatan adam)
üç defa okudum ve virgülün önemini anladım.

edit: şimdi siz başlığı düzeltince ben mal gibi kalmışım ortada ama neyse.

bizim top kesicimiz kadındı. hiç unutmadım seni değirmencinin cadı kılıklı karısı.

hiç olmadı. en fazla, çok gürültü yaparsak fırça yerdik. ne güzel mahallemiz varmış be.
susadığımızda bir komşudan su isterdik. ara sıra komşu teyzeler sokağa çıkar tepsiye doldurduklari lokmayı, pişiyi falan dağıtırlardı çocuklara.

karşılık olarak bahçesindeki meyve ağaçlarını patlattığım adamdır.