cocuklugumuzda anlatilan korku hikayeleri

bole koca karilar toplasir yada evlerin onunde yaz gecelerinde cay icerken anlatirlardi. lanetli bir ev varmis falan filan yok mezarlığa goturup kafasini tasla ezmisler. vardir herkesin duyduğu gelinli melinli seyler iste buyrun sözlük.

kadının kapısı çalmış. komşusu hadi gel çamaşır yıkamaya geç kaldık demiş. kadın almış kirlileri düşmüşler yola. komşusu önde o arkada gidiyorlarmış. bir an yere bakmış ve komşusunun ayakları ters ve kıllıymış. o an anlamış aslında şu an gece ve bu varlık komşusu değil! ona demiş ki dur ben sabunumu unuttum dönüp alayım. komşusu bende var gitme demiş ve kadın koşmaya başlamış. son anda eve girip kapıyı besmeleyle kapatmış. dışardaki ise çık dışarı çamaşırlarını yakarım diye tehdit ediyormuş. kadın evinde sabah ezanının okunmasını bekliyor dışardaki ise kapıya devamlı bir şeyler atıyormuş. kadın kapıyı açmamış. ezan okunmuş ,sabah olmuş ,dışarı bir çıkmış ki orda duran balıkçı ağları düzgün ve pürüzsüz bir yumak yapılmış.


genç yaşında ölen bir gelin varmış ve gece mezarından bağırırmış. bu sesi mezarlığa yakın evler duyarmış. oradan gece geçilmezmiş. adamın biri oradan atıyla dönerken bir gariplik hissetmiş. at ise huysuzlanmış, atı yavaş yavaş kontrol edememeye başlamış. arkasını döndüğünde gözlerine inanamamış. ölen gelin gelinliğiyle atının terkisinde oturmakta!