çok paranız olsa ne yapardınız sorunsalı

dünyada köşe bucak sanat eserlerini gezer, kendimi yansıtmak için bir yol bulur, kendi ekolümü oluştururdum

ne kadar çok?
ona göre cevaplamak isterim.
çünkü lüksün ya da keyfin bir üst sınırı yok.

dünya turu en acilinden. kşlkjjlljşşkh

kuleli ev yaptırcam.

dünyayı gezerim tabiki.

şimdi ne yapıyosam onu yaparım *

dünya turu. türkiye ve benzeri ülkelere adım atmazdım ama. tecavüz edilip öldürülmek istemem.

benim var. 12 yıl önce aileden kalan fabrikamı yabancı bir şirkete çok iyi bir bedelle sattım ve gezmek istiyorum diyerek bir yola çıktım. size anlatayım; dünya üzerindeki hedeflediğim hemen her yeri gezdim. iyiki de yapmışım, yine olsa yine aynısını yaparım. zamanla işler biraz farklılaştı, özellikle pandemi sonrasında bir çok yer maalesef eskisi gibi değil. bir çok düzgün işletme kapandı, artık eskisi kadar keyifli olmuyor gezmek hali. sadece gezmek , deneyimlemek farklı coğrafyalarda dolaşmak bir süre sonra oldukça sıkıcı oluyor .ama gezmek , bir takvime tabi olmamak , sevdiğin bir ülkede istediğin kadar kalmak büyük bir ayrıcalık. zamanla en büyük sorun vize uygulamaları. eldeki pasaportun vize zorluğu nedeniyle eli yüzü düzgün başka bir ülkeden oturma izni ve pasaport almak ve vize süreçlerinden kurtulmak ihtiyacı olduğu için “x” bir ülkenin ağına düşüyorsunuz. onlar da sizin varlıklarınızdan pay alıyor, pasaport ve vatandaşlık sonrası kendi vergi düzenlerine uygun olarak ekstra vergilerle hayatınıza dahil oluyorlar. e ne yapalım gülü seven dikenine katlanır özlü sözü üzerinden yola devam ediyorsunuz.
eldeki varlıklarınızı makul yatırımlarla koruyarak yaşamınıza ve alıştığınız standartlara uygun şekilde sürecinize devam ediyorsunuz. bu arada hisseler iniyor çıkıyor, isviçre dahil bankalar sıkıntı yaşıyor , bitcoin vs alanlar mayına dönüşebiliyor bunun için de uyanık ve bilgili kalmak durumundasınız.
özetle mutluluk ve huzur için kendinize şartlar koşmadan içinde bulunduğunuz durumun keyfini çıkarmak aslında en güzeli. sağlık zaten kafada başlıyor. kafanın kalabalığını azaltmak en önemlisi . geçmişi bırakın, geleceğin kaygısını bırakın ve sağlıkla nefes aldığınız anın kıymetini huzurunu bulmaya bakın.
son söz olarak can babanın bir şiiri güzel bir felsefe gibi aydınlatıcı oldu benim için bütün bunlar cesaret etme esnasında, herkese tavsiye ederim:

karşı masadan çağırdılar, buyrun dediler
keyfim yok dedim bağışlayın, başımı dinleyeceğim biraz
sen misin diyen, bir curcunadır koptu
ne kalabalık, ne kalabalıkmış yarab başım!
bunca ayıp, bunca kayıp, bunca ölüm!

attım kendimi dışarı, karıştım şarlo’nun yalnızlığına
uçuyorum şimdi barbaros bulvarı’ndan aşağı
üstümde insanlar, ne güzel, ve ayaklarımın altında deniz!

sana da söylüyorum hep, teo,
başını dinleyeceğine, al başını git uçmağa!

işi gücü bırakır hiçbir şey yapmazdım. vizyon önemli.

en yakın arkadaşlarımla alışveriş yapardım ilk olarak. her istediğim kitabı ve kıyafeti alırdım, onları koymak için birkaç tane ev alırdım. ablama ev hediye ederdim, kız kardeşimi de alır ablamla birlikte yavaş yavaş önce türk dünyasını sonra asya ve avrupayı gezerdim. eğer aşık olursam kuzey kutbuna giderdim. bu para bitmesin diye de bir şeyler yapıp katlasam daha güzel olur aslında ama öyle bir para olmadığı için bu kısmı atladım.

ne kadar çok para diye karşı soru sorayım bari.
yetecek param olursa malta'ya gider, malta vatandaşı olur orada yaşarım.

yaşardım. malum suan sadece ölmeyecek kadar yaşıyoruz yada sürünüyoruz da denebilir.

para için çalışmazdım. neyle uğraşmak hoşuma gidiyorsa sadece onlarla uğraşırdım.

param var. ama çok param olsa öncekine çok çalışmam, zevk için çalışırım ve dünyadaki görmediğim yerleri gezerim.

iskoçyaya yerleşir orada bir şato alır kendimi de dük ilan ederdim. kapıya da düke geldiniz diye yazdırırdım.

(bkz: living in maldives)

parası olmadığı için iş kuramayan
güzel projeleri olan
zeki, kabiliyetli gençlere
sermaye ile ortak olurdum.

sanırım çoğunluğunu sokaktaki ve yurtlardaki çocukları doyurmak ve mutlu etmek için kullanırdım. çünkü onların yüzündeki bir gülümseme benim kendim için yapacagım bir şeyin çok çok üstünde.

ne yapardiniz sorusundan ote neler neler yaparsiniz diye sormak gerek bence. neden? cunku dikkatinizi cekerim para “cok”…
bu soruyu gectigimiz bir hafta once biri sordu bana efenim.
a sahsi: “su an istedigin gibi harcayabilecegin kadar maddi imkanin oldugunu dusun, ilk ne yaparsin?”
ben: “parayi basar en iyi univ. okurum tabi ne yapayim? su egitim derdimi bitirir, bir an once isime baslarim”.
a: “ya beyinsizsin ya vizyonsuz”.

hakli olabilir. ya da calismayi yalnizca para kazanmaya indirgedigi icin aslen kendisi beyinsiz olabilir.

hesabını yapamayacağım kadar çok param olsaydı...

okyanus aşırı bir yat alırdım.
yelkenli ve motorlu...
kaptan, uşak felan...

sonra her limanda bir sevgili.

dünya büyük be dostum.
gez gezebildiğince...