çok pis bir troll olmaya karar vermek

aniden bastıran bir his ile, "benim yazdığım mantıklı tanımdan ne olur ki yeaa" diye düşünülür ve bu karar verilir.
çok üzgünüm.

biraz düşündükten sonra bu sözlükte olamayacağına karar verilir.*

bazen alttan alta vuran histir ancak sonra hemen vaz geçilir. şahsen o kadar yetenekli değilim.

yine kim troll olmaya karar verdi diye tıkladığım başlık. hemen sonrasında düşündüğüm senaryo ise şu;

bu çocuktan pamuk şeker falan olur troll olmaz, sıradaki lütfen!

gözlemlediğim kadarıyla zaten sözlükte 3. aydan sonra bir delilik dönemi başlıyor, adına trollük deyin siz. böyle bir umursamazlık, böyle deli deli tanımlar, hani nerde o baştaki ciddi ve profesyonel tanımlar dedirten cinsten. sözlük çoğu kişinin ruh sağlığını bozuyor, en son bir arkadaşa bakayım dedim ne yazıyor diye, adam bütün tanımlarında saçmalamaya başlamış. bir nevi ortama ayak uyduruyor, ne yalan söyleyim güldürdü bu hali.

insanı zora sokan durum.

yani bir ortama giriyorsunuz, efendi efendi takılmak istiyorsunuz çünkü diğer ortamlarda efendilik kalmamış, burası daha yeni ve bozulmamış diyorsunuz. bakıyorsunuz, biri çıkıp oradan "bu niye böyle uzun ve ciddi tanımlar giriyor? kesin tek derdi dikkat çekmek" deyiveriyor. "allah allah" diyorsunuz "öyle bir derdim olsa önce benim haberim olmaz mıydı?" fakat ne derseniz deyin öyle sanılıyor çünkü kadınsınız. aynı tarzda yazan yazarlara "helal olsun, çizgisini hiç bozmuyor. çok güzel bilgiler veriyor, nickinin hakkını veriyor" falan denirken size "dikkat çekmeye çalışıyorsun" deniyor sadece.

bir süre yazıyorsunuz yazıyorsunuz, sonra bakıyorsunuz yazdıklarınız uzay boşluğunda kaybolmaya başlamış çünkü ortam yine olmuş ötekilerle aynı. e haliyle sıkılıyorsunuz kendi kendinize konuşmaktan. sonuçta kendi kendime konuşacak olduktan sonra evde tek başıma da yapıyorum ben onu, niye buraya yazayım ki?

"madem öyle, duysunlar bakalım sesimizi" diyerek başlıyorsunuz hemen hemen herkes gibi saçmalamaya. bu sefer "bu niye saçmalıyor? kesin tek derdi dikkat çekmek" diyor biri çıkıp. "e ama bunu ciddi yazarken demiştiniz? başka bir şey bulun" demiyorsunuz tabii. "lanet gitsin bu ne be!" diyebiliyorsunuz sadece.

o arada birkaç kişi de "sen böyle saçmalamazdın ne oldu sana?" diyor. "yahu" diyorsunuz "herkes saçmalarken iyi de ben saçmalayınca niye dert oluyor!" ama o eşiği geçmiş oluyorsunuz sonuçta.

gerçek hayatta sanki hepimiz sadece tek tip bir davranış gösteriyormuşuz gibi bugün ciddi olup ertesi gün espri yapsan eleştiriliyorsun. mesela benim sabah kalkıp bilimle güne başladığımı ve gün boyunca bunu yapıp yine bilimle yatağa girdiğimi mi sanıyorsunuz? resmen soytarıyorum evde günün yarısından çoğunda ama bunların ikisini birden burada yapınca "auuv!"

ne oluyor sonra? arafta kalmış bir tip çıkıyor ortaya, her telden çalan. aslında gündelik hayatımızdaki halimiz bu ama göze batıyor, yargılanıyor.

bence biz bağcıyı dövmeye o kadar odaklanmışız ki üzüm falan umurumuzda değil.

ara sıra şahsıma gelen ve siz gayet ciddi ve bilgi küpü sözlükdaşlarıma da geldiğini düşündüğüm histir. yaşadığımız şu son yılları ciddiye alamıyorum ve her mecrada fikir belirten insanların bilgiç tavırları bana komik geliyor çünkü. ne çok gürültü var sahi, keşke dünya 1 hafta kadar mola verse.

zaten herkes troll. yoksa bu dönemde delirmemek mümkün değil.

hayatın olağan akışında sevinmek var, mutlu olmak var, üzülmek var, ağlamak var. bin bir türlü duygu ile karşılaşıyoruz.
hangi duygu içerisinde isek o şekilde yazıyoruz.
bir insandan yıllarca stabil olmasını beklemek mantıklı değil zaten. bazen troll olmak da iyidir.