çok seveceksin diye yedirilen yemeği sevmemek

be dümbük bırak ne istiyosam yiyim. tamam anladık müdavimsinde ne geriyon adamı.

(bkz: sebze)

biri çok seveceksin dediği zaman nedendir bilinmez o yemeğe bir önyargı ile yaklaşıyorum. belki çok seveceksin denmese gerçekten o yemeği seveceğim. biri söyleyince sevesim gelmiyor. biraz tuhaf biri de olabilirim bilemedim.

bu yüzden mantar gibi bir lezzet patlamasını geç sevebildim. emeği geçenlerin tüü allah cezasını.

böyle denildiğinde beklentiye giriyorum ve beğenmememin yüksek ihtimali o sevdiğim kişiyi üzecek diye korkuyorum. çünkü bir sevinçle geliyor. "harika bir tad buldum, çok seveceksin." diyor ama damak zevkim zirvelerde...
böyle denilen çoğu şey benim normal standartlarımın altında kalıyor, üzgünümmm...
"nasıl, beğendin mi?" sorusu annen mi baban mı sorusuna benziyor. :)
"farklı bir tad o yüzden emin olamadım. fena değil sanki." deyince "beğenmediğini görüyorum kıvranmana gerek yok. direkt beğenmedim de ve yemeye çalışma." deyip beni ben kadar tanıyanlar var.
başkası olsa direkt "beğenmedim." veya "hoşuma gitmedi." derken sevdiklerim beni sınıyor. özellikle haz etmediğim bir insansa "güzel olsa bile elin değince güzelliğini yitirdi, sevmem o yüzden yemem onu artık ben." derim.
sevmediğim insanların beni sevmesini sevmiyorum.