sevdiğini alamıyorsan aldığını seveceksin

misafir umduğunu değil bulduğunu yer sözünün gönül ilişkilerindeki versiyonu.

az önce aspor'da trabzonlu bir kardeşimiz 'ulaş özdemir' böyle bir cümle kurdu..

ne kadar doğru bir söz. brava.
aynı düşünüyorum.

o iş öyle olmuyor işte.

arkadaşımın ablasının sevdiği adamla evlenmesini engelleyip ona münasip bir damat adayı bulan annesi tarafından söylenen cümle idi. evet kız, annesinin bulduğu damat adayı ile evlendi ama sevemedi. annesini mutlu etti ama kendisi mutlu olamadı. bu işler, öyle "seveceksin." demekle olmuyor, zorla kim kimi sevebilmiş?

olmaz ki öyle şey, sevdiğinin yerine başkasını koyamazsın... eşsizdir, biriciktir, canımdır, her şeyimdir o.

aldığının günahı ne ki senin sevgisiz haline maruz kalıyor?
iğrendiriyorsunuz kendinizden…

iki şık mı var sadece¿
ilk şık olmuyorsa ikinciyi pas geçip ilişkisizlik de denenebilir.
hem inanın ilişkisizliğin verdiği rahatlık hiçbir şeyde yok.

başlığın açılmasına sebep olan olayın dışında da her yere cuk diye oturan, bu kadar kokuşmuş bir ülke olmamızın temel sebeplerinden birini gösteren cümle. biz sevmedikleri insanlarla ömür geçirip, sevdiğini gece anca rüyasında gören insanların çocuklarıyız. elbette ölüm, sevdiğin kişinin mental ve ruhsal hastalıkları sahip olması, 628272282 adet sabıkasının olması gibi durumlar sebebiyle bir araya gelinememiş olabilir hele son iki saydığım varsa tek başına mutsuz olmak bile daha iyidir. fakat ne diyorum "tek başına". bir başkasının hayatını zehir etmeksizin. sevilmediğini hisseden insan da mutsuz olur intikamını ya sizden ya da çocuğundan alır. aklındakiyle yaşayıp yanındakiyle ölen, 30 sene sonra arasa koşar giderim diyen örnek gebeşler yüzünden kendisi dahil herkes mutsuz anasını satayım.

ps: zorla evlendirilen ve başka şansı olmayan teyzelerimiz, nenelerimiz, annelerimiz buranın konusu değil. kimse onlara sormadığı için hiçbir şansları olmamış çünkü.

seve biliyorsan ne mutlu, içinden sevmek gelmiyorsa ne yaparsan yap sevemezsin

alamadığımız için de seviyor olabiliriz, acayip işler bunlar. benim olanı hep çok sevmeye çalışıyorum ama bazen zorlama olduğunu çok hissettiriyor. başka bir telefon, başka bir sevgi, başka bir elbise, başka bir yazgı, başka bir ben... ama hangisi olursa olsun yetmeyeceğini bilin. hep arayacak bir ''başka'' buluyoruz. sonu yok.

(bkz: bize bir şey anlatmaya çalışıyor).

neşet ertaş'ın sözü geldi aklıma.
seversin alırsın yarin olur
seversin alamazsın kara sevdan olur.
ya sevdiğimizle evleniriz ya da hiç o topa girmeyiz en sağlıklısı budur.

(bkz: fakir avuntusu)
siz öyle yapmayın .
sevdiğini alabilmek için çabalayın.
keanu reeves abimiz ne demişti, hatırlayın:
if you don’t fight for your love what kind of love did you have?

yaa işte...
etkisi de aşağıda*

youtube.com/shorts/sL1b_qbQ...

valla ne aldigina bagli degisen onerme.

sevmeyi bilmeyen kavrayamayan kafa ürünü bir aforizma. özetle 'sevgiyi önemseme ne bulduysan yetin' güzellemesi.. boş yapmış..