çok sevilen eski sevgiliye not

seni çok seviyor olmam hayatımdan çıkaramayacağım anlamına gelmiyor. bana kendimi değersiz hissettirdin. yordun, kırdın, yıprattın. seni belki bir ömür boyunca seveceğim ama beş dakikada hayatımdan çıkarırım.

sen bana yüzlerce kez "iyi ki varsın dedikten sonra, ben yokmuşum gibi davrandın. artık bende, sen yoksun..."

artık daha az seviyorum seni
unutur gibi, ölür gibi daha az
yeniden ödetiyorum kendime
onca aşkın öğretemediğini
kolay değildi
yalnızca sevgilimi değil, evladımı da kaybettim ben
kaç acı birden imtihan etti beni
bir tek gece vardır insanın hayatında
ömür boyu sürer nöbeti
bu da öyleydi,
iyi ol, sağ ol, uzak ol
ama bir daha görme beni.

murathan mungan

beni çok sev ya da benden nefret et.. ikisi de benim yararıma. seversen hep kalbinde olurum, nefret edersen hep aklında...

sevginin zıttı nefret değil, hissizliktir. birinden nefret ediyorsanız onu halen önemsiyorsunuzdur. artık hiç bişey hissetmeyen sevmiyordur, nefret eden değil...

hiçbir şey hissetmiyorum sana verebileceğim en büyük ceza bu.

ben seni hayatın kendisinden de çok sevmiştim. sen yoksan hayatı ne yapayım dedim, senin içinde olduğun kalbim durdu. zorla da olsa yeniden başladım. şimdi de canımı acıtmak için türlü saçmalıklara girişiyorsun da.. artık bana hiçbir şey yapamazsın. öldüm oğlum ben, daha ötesi var mı? öldüm. hayat bana 1 şans daha verdi, yeniden doğdum. artık çok daha cesurum, bin kere daha güçlüyüm ve farkındayım. ne sen ne zorluklar ne başkası.. bana hiçbir şey yapamazsınız..

sen kırdın sen beğenmedin sen ittim beni kücumsedin en son lisede reddedilen itilen o kız çocuğunu hatırlattın bana teşekkür ederim.

eski sevgilinizi neden cok seviyosunuz cok seviyosaniz neden eski sevgiliniz

seni sevdiğim için hiç pişman olmadım, çünkü pişman etmedin. iyi ki varsın.

"şimdi kılıksızım fakat
borçlarımı ödedikten sonra
ıhtimal bir kat da yeni esvabım olacak.
ve ihtimal sen
yine beni sevmeyeceksin.
bununla beraber pazar akşamları,
sizin mahalleden geçerken
süslenmiş olarak
zannediyor musun ki ben de sana
şimdiki kadar kıymet vereceğim?"

orhan veli kanık

ne diyeyim, dilerim ihtiyacı olan birine gidiyordur bizden çaldıkları umut! dünya adaletsiz çocuk! dünya zorba.
nâzım hikmet ran

yolun bahtın açık olsun.

umarım aşk hayatın hiç bir zaman yolun da gitmez.

seni ne kadar çok sevsem de exten next olmuyor bebeğim..

bir zamanlar çok sevilmiş olan, ama şimdi arada bir akla gelen ve belki küçük bir gülümseme veya içten geçen bir küfürle anılan, hayatımızdan geçip gitmiş ama iç dünyamızda kalmış bir insana hiç okumayacağı bir yazı yazmaktır.
gerçekte bir sevgiliye mi yazarız, yoksa bütün sevgililerimizin toplamına mı yazarız, yoksa gerçekte bir sevgiliye değil, içimizde olan ama asla dış dünyada karşılığını bulmayan hayali bir sevgiliye mi yazarız? bilmiyorum, belki de hepsi.
yazalım o zaman.
merhaba sevgili dost.
belki yıllar kadar eskisin, belki daha bir saniye olmadı aklıma düşeli isminin rengi.
belki her daim sevgiliydin, belki de hiç sevgili olamayacak kadar dost oldun bana.
hatırlar mısın, senli düşlerim vardı, bir yayla üzerinde tek başına bacasından dumanı tüten bir ev olsa da içinde seninle bir ömür yaşayıp her daim doğrunun izinden bir hayat sürmek. doğru ekip doğru biçmek.
o vakit senin sen olduğunu tam bilmediğim zamanlardı.
sonra vakit geldi, vakit geçti. zaman girdi araya, dağlar ovalar ırmaklar ve denizler girdi. sevgin büyüyüp de küçülen bir öze dönüştü. sonra yaşlandık ikimiz de, başka başka yollar aldık. konuşulmayan cümleler, görülmeyen bakışlar, yaşanmayan anıar kaldı. kaybolup gidecek bir alev olacağına, yıllarca ölmeyen bir öz olsundu. içimizde bir yerde dursun, gittiğimiz her yere gitsin. zaten ömür dediğin yolda yükün hafif ama değerli olanı makbul değil mi? işte cebimde taşıdığım değerli bir taş gibi, kimselerin haberi olmadan taşınıp giden bu söz sanadır sevgili dost.

bir zamanlar çok sevilmiş olan, ama şimdi arada bir akla gelen ve belki küçük bir gülümseme veya içten geçen bir küfürle anılan, hayatımızdan geçip gitmiş ama iç dünyamızda kalmış bir insana hiç okumayacağı bir yazı yazmaktır.
gerçekte bir sevgiliye mi yazarız, yoksa bütün sevgililerimizin toplamına mı yazarız, yoksa gerçekte bir sevgiliye değil, içimizde olan ama asla dış dünyada karşılığını bulmayan hayali bir sevgiliye mi yazarız? bilmiyorum, belki de hepsi.
yazalım o zaman.
merhaba sevgili dost.
belki yıllar kadar eskisin, belki daha bir saniye olmadı aklıma düşeli isminin rengi.
belki her daim sevgiliydin, belki de hiç sevgili olamayacak kadar dost oldun bana.
hatırlar mısın, senli düşlerim vardı, bir yayla üzerinde tek başına bacasından dumanı tüten bir ev olsa da içinde seninle bir ömür yaşayıp her daim doğrunun izinden bir hayat sürmek. doğru ekip doğru biçmek.
o vakit senin sen olduğunu tam bilmediğim zamanlardı.
sonra vakit geldi, vakit geçti. zaman girdi araya, dağlar ovalar ırmaklar ve denizler girdi. sevgin büyüyüp de küçülen bir öze dönüştü. sonra yaşlandık ikimiz de, başka başka yollar aldık. konuşulmayan cümleler, görülmeyen bakışlar, yaşanmayan anıar kaldı. kaybolup gidecek bir alev olacağına, yıllarca ölmeyen bir öz olsundu. içimizde bir yerde dursun, gittiğimiz her yere gitsin. zaten ömür dediğin yolda yükün hafif ama değerli olanı makbul değil mi? işte cebimde taşıdığım değerli bir taş gibi, kimselerin haberi olmadan taşınıp giden bu söz sanadır sevgili dost.
düzeltme:internet bağlantımdaki sıkıntıdan dolayı aynı tanımı iki kez girmişim.

hello, sakın sevdiğimi falan düşünme sadece hello.

sana bir çıt kırgınım ama hak da veriyorum, senin için böylesi daha hoş oldu.

zamanında nasıl bu kadar sevmişim seni, şaşırıyorum. ya da şöyle söylemeliyim, bu kadar sevdiğim birini nasıl böylesine unutabildim?

elim ayağımdın resmen, senden sonra uzunca bir süre yürüyemedim. yattığım yataktan kalkamadım. gözüm olmuşsun, açıp da gözümü bir şeye bakamadım. sesim soluğummuşsun. konuşamadım, kendi aldığım nefeste boğuldum. en çok güldüğüm insandın. o kadar uzun süre gülmedim ki, kendi kahkahamı unuttum.

senden bir haber gelir diye çok korktum. bil bakalım neden? daha benle vedalaşmadan hayatına aldığın insanı duymaktan çok kaçtım. geçen onca seneden sonra kim kimin arkadaşıydı unutmuşum. senin arkadaşlarını hayatımdan çıkarayım dedim, onu bile yapamadım.

aylarca ilaç içtim. aylarca ağladım. aylarca kahroldum. ama bir sabah işte... bir sabah kalktım ve göğsümdeki bıçak yoktu sanki. yataktan kalktım, gözümü açtım, sesimi duydum, nefes aldım. öyle hoşuma gitti ki bu halim, kocaman bir kahkaha bile attım.

senden sonra sevmem sevilmem zannetmiştim. açıkçası öyle de istemiştim. tek başıma var olabilmek için onca savaş vermişim, ortalık yangın yeri olmuş, kurtarabildiğim bir kaç şeyi de bir yangına daha kurban etmem demiştim. ama öyle değilmiş. hayatta büyük konuştuğum her şeyi yuttum bugüne kadar, burada öyle olmayacağını nasıl düşünebildiysem...

neyse ne... öğrettiğin her şeye bin teşekkür. bana böyle şeyler çok arabesk gelir ama öldürmeyen şey hakikatten güçlendiriyormuş. sayende kurşun geçirmez, ısıda erimez, soğukta üşümez oldum. iyi ki vardın, evet, ama -üzgünüm- iyi ki de son buldun.

zararın çok büyük bende, toparla sen iki güne, önümüz kış aman n'olur, birini bul sakın üşüme...