çokça hasretli ve sevgili olmak

yıllar önce en sevdiğin oyuncağın kaybolduğunda sonu bitmeyen bir arayış içerisinde olursun ya... evi taşırken bulduğunda yüzüne saçan o sevinç işte her şey bundan ibaret sevgi de hasret de .
sevdiğim çok özledim seni, evsiz kaldım . sersefil... ev yalnızca içinde insanların yaşadığı, çevresi duvarlarla çevrili, odalara bölünmüş, kendine ait çatısı ve bazen de bahçesi olan ahşap, toprak veya betonarme yapı değildir.
bazen ev
kaybolmuş kokudur...
içinde kaybolduğun bir çift göz...
tutamadığın el...
ormanda gezinircesine, içinde gezindiğin saç..
seni büsbütün saran kollar...
ya da yastık diye bütünlendiğin bir göğüs...
ya da... ya da huzur bulduğun bir omuz...
her şey bu kadar mıydı?
-elbette hayır.
sevdiğin evindi. hepsi evindi tek başına ya da bütün olarak evdi, ev!
çatı değildi ev! beraber izlediğiniz semalar da evindi , derdini anlattığın ve alıp götüren deniz de evindi .
gözleri ile bağdaştırdığın orman da evdi, kokusuna bayıldığın toprak da evdi.
aşkından daha az ıslak olan yağmur da evindi, belki de beraber oturduğunuz bir bank evdi...

sevdiğim evimdi , içinde olduğu her şey evimdi.
hasretliyim ve sevgiliyim , evsiz de kalmadım mı . her şey yerli yerindeymiş gibi de ''huzursuzum''
bu kadar değilim lakin bu kadarım
-gelir misin?