çorbacıda bir tas çorbayla 6 sepet ekmek yemek

işletme sahibinin garip gözlerle sizi izlemesine neden olur.

1 lira bahşiş vererek çorbacının gönlü alınabilir.

paranız yoksa yaparsınız.
yanına da bir sürahi su getirirlerse lıkır lıkır içersiniz.
afiyet olsun.

çorba bizden ekmeğin parasını verin cümlesini duyarsınız ama takmazsınız.

ekmeklerin parasını ödese yeter

özendiğim yemek anlayışı bu işte!
(bkz: karbonhidrat cenneti)

(bkz: gariban)
üniversitede arkadaşlarla çorbacıya gitmiştik. öğrenciyiz, paramız kısıtlı. adam çorbayı getirdi yanında da ekmek. önce sepetteki ekmek bitti. sonra ikinci sepeti istedik. onu da yedik ama yok, doymadık. hepimiz birbirimize kızıyoruz "yeter artık doy" diye ama ekmekler gelince hapur hupur yiyoruz. neyse, utana sıkıla üçüncüyü de istedik. açıkçası onu da yedik. sonra yine utana sıkıla hesabı ödemeye gittik. ödeyip uzadık oradan.

yanisi parasızlık itiyor bu durumlara. yoksa gider kebap yerdik, napalım mercimek çorbasını.
buradan çorbacı abiye teşekkürler, kolay gelsin demek istiyorum. *

başımıza gelen olaydır
değerli abimiz çorba parasını istemeyip
ekmeklerin parasını istemişti bizden

çorbacı iş hayatını bilmez gariban esnaf lokantıcısı, müşteri geleceğin mini minnacık obezitesi olduğunda ötürüdür. (bkz: ondan ötürü)

fakirdir, doymama korkusu vardır. eskilerin tabiriyle somun ekmeği sevmektedir. zor vesselam.

çorbayı ekmeksiz yiyen müşteriler ile birbirlerini dengelerler.
katığa para verenler ekmek yemezler, ekmek katık için bütçesi olmayanların yiyeceğidir.
o yüzden ortalama bir çorbacıda ekmek yiyenle yemeyen kafa kafayadır.

en dandik çorba 40-50 tl olursa adam abanır tabi ekmeğe.

şehir dışında üni okuyan öğrenci ritüelidir genellikle.

çorbacılarda yakında "çorbanız bizden ekmeğinizle gelin" konseptine geçecek demek ki..