cumartesi akşamı evde oturan ezik

bilemeyiz ki, belki de birilerinin cumartesiden cumartesiye düşledikleri, beklediklerinin fazlasını, o tüm hafta boyu yaşadı da, artık birde cumartesici ezikleri kaldıracak kafası yok.. dinleniyor.. yani kim bilir..
yaşamak, bir takvimden çok daha fazlasını kapsayacak bir şey çünkü..

tipik bir “sosyal medya teyzesi” olarak yazacağım. cumartesi akşamı oturacak bir eviniz olduğu için şükredin yavrularım.

deprem korkusundan ayrı kaldığım evime bu akşam girebildim. günlerdir (uykusuzluktan dolayı zaman kavramım kaydı, kaç gün oldu sayamıyorum) evimi, yatağımı, kahve kupalarımı sayıklıyorum. uzuuuun yıllardır ilk defa bir cumartesi akşamı evimde olabildiğim için bu kadar mutluyum.

şu an, dolaptan devrilerek kırılan bardaklarım ve onların altında kalarak paramparça olan borcamımın anısına kahve içiyorum. cumartesi evde olabilmek çok güzel.

her gün evde oturan* biri olarak hiç koymadi şahsen bu başlık.

ağır bir ifade.

az önce eve geldim. bir arkadaşla kahve içip uzun uzun sohbet ettik. çok iyi geldi.

durduk yere ezik oluverdik yine.

valla ezik ezik rakı içip meze tırtıklıyorum ben.

izmir den geldim.

iki mandalina bir de armut yedim. yeter bu gecelik macera olarak.

çık dışarı da dötün donsun enayi.

evim evim sıcak evim.

gidip gürültüden geçilmeyen kafelerde 300-500'lük olacağıma, şuursuzca gezilen avmlerde zombi gibi dolanacağıma, perde ışığı kısıla kısıla görünmez olan, ses sisteminden bir bok anlaşılmayan sinemalara 300 lira bayılacağıma evde oturuyorum.
hani deniz kenarı olsa çıkar deniz manzarası izler havası solurum, kültürel faaliyet yok olsa katılırım.

evde oturmak bi lükstür arkadaşlar. ev gibisi var mı? canım evim...

genellemeleri sevmiyorum. dışarıya çıkarsın cikmazsin ana, duruma, yapılacaklara ve alternatiflerine göre değişir. gerçekten cumartesi gecesi dışarı çıkmayı bir şey sananlara hayret ediyorum.sanirim zamanında doyamamis olanlar olabilir.

su toplumun geldiği bu hale uyuz oluyorum.

bugün benim bu. dün hastaydım bugün de pek çıkasım yoktu ve çıkmadım.
bilmiyorum da insan bir noktadan sonra evi daha huzurlu buluyor sanki. yani mesela kafe buluşmalarını çok da sevmem. kahveyi ben evimde de yapıp içerim ha canım çok isterse tek çıkıp da giderim ki nedense kafede tek oturmayı daha çok seviyorum. bara gidelim, açık hava etkinliği yapalım ama ne olur biri beni sinemaya, kahve içmeye çağırmasın ya. bu sosyalleşmek falan değil s.sok insanın içini bunaltan kapalı mekanlara para bayılmaktır.
bence sosyalleşme işi hafta içi yapılır ya. ne bileyim aga işten çıkarsın kafa dağıtmaya arkadaşlarınla içmeye gidersin partnerinle eğlenmeye konsere gidersin ama hafta sonu iş yoktur bir şey yoktur yatıp evinde dinlenirsin.

2020 den sonra kutsal cumartesi olayı ekonomi ile birlikte öldü arkadaşlar. kimse kimseyi kandırmasın.