çürümüş iç kokusu

.


söyleyecek çok şeyim
susacak tek sebep var
sessizlikten yorgunum
bıraktım konuşsunlar


içimden bir koku yükseliyor burnuma
çürümüş iç kokusu


eskiden.
ne kadar eskiden olduğunu unuttum
karanlıkta doğmuşum
süt emmiş diş çıkarmış
düşmüş kalkmış
yanmışım

yine o unuttuğum eskiden.
bir kardeşim varmış
boş beşiğinin altında ağladığım
gök gözlü kız kardeşim
süt emen
ağlayan
ağlayan
ağllayan
kokusuna doyulamayan
diş çıkaramayan
mezarı kayıp kardeşim
keşke yaşasaydı
allah verdi
allah aldı
denilen
nazara gelen kardeşim
yüzünü kokusunu unuttuğum
gök gözlü kız kardeşim

sen bilir misin çürümüş iç kokusunu
ağzı süt kokan kardeşim
bilmezsin
bilemezdin
bilmedin
bana öğrettiler meleğim

meleğim.
içime attıklarımı sen gördün mü
biriktirdikleri mi
çıkarıp atamamadıkları mı
yaşadıklarımı gördün mü
abi
abim dur dedin mi
yapma bunu kendine etme
dedin mi
duymadım mı seni
duyuramadın mı
kaybolmuş mezarından sesini

olmadı.
yükselen bu koku
çürümüş iç kokusu
ölmekten mi
yaşayamamaktan mı
bu ölüm korkusu

şimdi.
seni kaybetmiş beni
arar bulur musun
sorgusuz sever misin
kendimden
utandım
insanlardan
usandım
kokuyorum
çürümüş iç kokusu
içime bir ferahlık
sarar mısın meleğim
yaşamayı bilmedin
ölmeyi bildir bana
mezarı kayıp
gök gözlü kız kardeşim