damda deli var

damda deli var

bütün mahalle ayağa kalktı:
— damda deli var! sokak, bir baştan bir başa, deliyi seyre gelenlerle
dolmuştu
önce karakoldan, sonra müdüriyetten araba ile polisler geldi arkadan itfaiye yetişti delinin annesi,
— yavrum, oğlum, in aşağı!… hadi çocuğum!…diye yalvarıyordu.
deli,
— muhtar yapmazsanız, kendimi aşağı atarım! diyordu
itfaiye erleri, deli aşağı atlarsa tutabilmek için branda bezini açtılar dokuz itfaiyeci, uçlarından tuttukları branda bezini apartman çevresinde dolaştırmaktan ter içinde kalmışlardı.
komiser,
— rica ederim, in kardeşim aşağı! diye yarı korkutmak istercesine, yarı da yumuşak bir sesle deliyi kandırmaya çalışıyordu.
— muhtar yapın ineyim ! yoksa kendimi aşağı atarım.
yalvarmak, yakarmak, korkutmak hiçbiri para etmedi.
— kardeşim, yahu. i̇n be aşağı!
— şunlara bak! beni aşağı indireceğinize siz yukarı çıksanıza…
kalabalıktan biri,
— muhtar yaptık diyelim, dedi başka biri,
— olmaz yahu, dedi, deliden muhtar olur mu hiç?
— allah allah. sahiden muhtar yapacak değiliz ya…
bastonuna dayanmış bir ihtiyar,
— olmaz, dedi, sahiden de, şakadan da yapsanız olmaz.
— belki iner.
— i̇nmez, ben bunları bilirim. bir kere yukarı çıktılar mı, artık inmezler.
— hele bir kere aşağı insin, kolay!
— i̇nmez! aşağıdan birisi,
— seni muhtar yaptık! diye bağırdı, haydi in aşağı! deli, oynamaya başladı:
— i̇nmem! şehir meclisine üye yapmazsanız, kendimi aşağı atarım.
i̇htiyar etrafındakilere,
— nasıl, dedi, ben size demedim mi?
— istediğini yapalım
— ne yapsanız inmez, insan bir kere dama çıkacak kadar delirdi mi, artık aşağı inmez.
komiser,
— yaptık, dedi, seni şehir meclisine üye yaptık hadi kardeşim in aşağı da arkadaşlarını bekletme!

— i̇nmem! belediye başkanı yapın ineyim!

i̇htiyar,
— gördünüz mü, dedi, vaktiyle gerekti. şimdi hiç inmez.
ter içinde kalan itfaiye komutanı,
— yani belediye başkanı yapsak ne olur, dedi, yapalım sonra iki elini ağzına boru yapıp yukarı seslendi:
— i̇n kardeşim!… seni belediye başkanı yaptık, in de vazifene başla!
deli göbek atarak,
— i̇nmem, dedi, bir deliyi belediye başkanı yapanların arasında benim ne işim var? inmem!
— peki, ne istiyorsun?
— bakan yaparsanız inerim! aşağıdakiler kısa bir tartışmadan sonra,
— pekiyi, dediler, seni bakan da yaptık! haydi artık in aşağı!… i̇n… bak herkes seni bekliyor
deli, elini burnuna götürüp nanik yaptı:
— i̇nmem! bir deliyi bakan yapanların arasına iner miyim ben!…
— haydi kardeşim, seni bakan da yaptık, öbür bakanlar seni bekliyor haydi in!…
— yağma mı var, ineyim de beni tımarhaneye kapatın! i̇nmem!…
i̇htiyar adam,
— boşuna uğraşmayın, inmez! dedi. ben bu delileri gayet iyi bilirim sizi de bakan yapsınlar, siz de inmek istemezsiniz
deli, barbar bağırıyordu:
—- başbakan yapmazsanız, karışmam, kendimi aşağı atarım.
— yaptık!…diye bağırdılar, seni başbakan yaptık.
i̇htiyar adam,
— i̇nmez! dedi
deli tekrar oynamağa başladı sonra da,
— kral yapın, ineyim! dedi, kral yapmazsanız kendimi aşağı atarım.
i̇htiyarın dedikleri doğru çıkıyordu. ona danıştılar.
— ne dersiniz? kral yapalım mı? i̇htiyar;
— i̇ş, işten geçti, dedi, artık ne derse yapmak zorundasınız bir kere nasıl olsa başbakan oldu.
— seni kral yaptık birader! diye bağırdılar, haydi bakalım, artık in!…
damda göbek atan deli!
— i̇nmem! dedi.
— ne istiyorsun? kral da yaptık işte!
— yaaa… i̇nmem i̇mparator yapın ineyim, yoksa kendimi aşağı atarım.
i̇htiyar,
— atar, dedi
— yaptık! diye bağırdılar seni imparator yaptık. haydi gel aşağı!…
deli,
— sizin gibi sersemlerin arasında benim gibi imparatorun ne işi var? dedi.
— peki, ne istiyorsun? söyle de onu yapalım i̇n be kardeşim!…
damdaki deli,
— ben imparator muyum? diye sordu aşağıdan bağırdılar:
— i̇mparatorsun!
— mademki imparatorum, canım isterse inerim, istemezse inmem… i̇nmiyorum işte!
komiser kızdı:
— atlarsa atlasın be!… bir deli eksik olur dünyadan diye düşündü. düşündü ama, basma bir iş çıkabilirdi, itfaiye komutanı, ihtiyara,
— şimdi ne yapacağız? diye sordu, bu deli hiç aşağı inmez mi?
— i̇ner.
— nasıl?…
— bırakın da ben indireyim!…
herkes ihtiyarın deliyi nasıl aşağı indireceğini merak ediyordu i̇htiyar, damdaki deliye,
— i̇mparator hazretleri!…diye bağırdı, acaba altıncı kata çıkmak arzu buyrulur mu?
deli gayet ciddi,
— pekâlâ, dedi
dama açılan delikten içeri girdi merdivenleri indi altıncı kat penceresinden kalabalığa bakıyordu, ihtiyar,
— haşmetpenah!… beşinci kata çıkmak istemezler mi? diye sordu.
deli,
— çıkarım! dedi.
herkes şaşkınlık içindeydi dördüncü kat penceresinden kalabalığı seyreden deliye ihtiyar,
— saygı değer imparatorum, acaba üçüncü kata çıkmak arzu buyururlar mı? dedi.
deli,
— elbette!…diye cevap verdi.
deli üçüncü kat penceresindeydi artık damdaki gibi göbek atmıyor, oynamıyordu üzerine sahici bir kral ciddiliği gelmişti
— muhterem imparatorumuz, ikinci kata çıkmak istemezler mi?
— i̇sterim.
i̇kinci kata da inmişti
— zati haşmetpenahîleri birinci kata çıkmak arzu ederler mi?
deli sokağa gelmişti, kalabalığın arasındaydı doğruca ihtiyarın yanma gitti elini ihtiyarın omzuna koydu,
— ulan, dedi, senin de deli olduğun nasıl belli… deli, delinin halinden anlar.
sonra komisere,
— haydi bakalım, şimdi beni bağla da tımarhaneye gönder, dedi deliye nasıl muamele edilir, öğrendin mi?
deliyi götürürlerken, meraklı bir kalabalık ihtiyarın etrafını sardılar:
— beybaba, nasıl yaptın bu işi yahu?… i̇htiyar;
— eeee… dedi, kolay değil, kırk sene politika içinde yoğrulduk.
sonra bir göğüs geçirerek,
— ah, ah!…dedi, şimdi bacaklarımda derman olsa ben de dama çıkardım, kimse de aşağı indiremezdi."