david gilmour

dünyanın en iyi 3-5 gitaristinden biri. comfortably numb'ın pulse performansında gitarla sevişen adam.

soloları ile insanı göğe yükselten bir müzik ilahıdır. özellikle comfortably numb, high hopes insanda yatay tüy bırakmaz, hepsi dikilir saygı duruşuna!

jurgen rosenthal ile ritm tutsa dünyaya çağ atlatır dediğim aşmış insan.

yazdığı comfortably numb solosu bestler listesi şampiyonlarındandır. biraz benzer düzenlemeyle backing track üzerine çalıp yarışma kazanmışlığım var. bu adamın beceremediği tek şey şov.

tina s icrası ile numb solosu
(link: )

çok iyi müzik yapıyor, evet. bu konuya daha sonra değineceğim ama öncelikle bahsetmem gereken mevzu bu amcanın** gençliğinde nasıl yakışıklı olduğu, üzerine yaşlanınca hem karizmatik hem de yakışıklı olması da cabası. gençliğinde modellik de yapmış zaten. gelmiş geçmiş en yakışıklı gitaristlerden biri olması bir yana, pink floyd' un da en yakısıklı üyesi.

ayrıca müziğine gelecek olursak;* kendi tarzına roger waters etkisinden kurtulup, yansıttığı the division bell albümünden çok rahat bir şekilde ulaşabilirsiniz. david gilmour her daim dinginliğin sembolü olmuştur gözümde. the division bell albümünü sevmemin nedenidir.

bir de fender müptelası. ha bir de; hakikaten çok yakışıklı be...*

caps ver düdük diyenlere geliyor:

(link: gençliği:
)

1

2

bu da hemcinslerime kıyağım

1 seri numaralı yani ilk fender stratocaster'ın sahibi, gitarda bend denince akla ilk gelen dahi. pink floyd üyelerinin tartışmasız en saf en has pink floydudur. soloları sade ve kusursuzdur dinleyiciyi yormaz hüzünden huzura sürükler yani süt gibidir gilmour soloları. pink floyd'un belki de yaratıcılıkta doruk noktası albümü the division bell'i yaratmıştır. şimdiki kel ve göbekli hali roger waters'ın o nalet egosudur adamı yedin bitirdin lan ben kralım diye diye. bildiğim kadarıyla kendisinin helikopter,jet vs. için ehliyeti vardır. ölmeden önce görmek istediğim büyük insanlar listesinin başındadır.

solo çalışmaları da oldukça lezizdir;

(bkz: david gilmour)
(bkz: about face)
(bkz: on an ısland)
(bkz: david gilmour at hammersmith odean)
(bkz: live in gdansk)

tartışmasız en iyi gitarist

8 çocuğa sahip olduğunu duyup zamanında dumura uğramış olduğum pink floyd kurucusu.tam bir ingiliz beyefendisi , yakışıklı surat,snob herif ama bir yandan da tatlı işte. sanki yüzyıllardır bu evrende müzik yapıyor ve biz kullarını yönetiyor gibi hissediyorum. melodilerin içerisinde kaybolurken gitarına bakışı ve seyircisiyle göz teması kurmayı düşünmüyor olması bile sembol bir duruştur.

pink floyd grubunun gitaristi ve solistidir ancak kurucu üyesi değildir. 1968 senesinde kurucu üyelerden syd barrett'in gruptan ayrılması ile gruba sonradan dahil olmuştur.

bugün 75'ine basmış dünya müzik tarihine yön veren yaşayan en büyük müzisyenlerden * dedemiz.

hakkında söylenebilecek her şey söylense bile yetersiz kalacak ulu üstat. en iyisi hiç konuşmayıp o'nu dinlemeli.

yıllar önce marooned dinlerken müzik ile o kadar alakalı olmayan üniversite arkadaşımın dediği gibi, hayat adamın ağzına sıçmış eline de gitar vermiş. yıllar oldu bu tanımı hala unutamıyorum.

bir dönem aşık olduğum çok güzel müzik yapan amcadır. echoes şarkısında gerek solo kısımları gerek şarkıya girdiği anki sesinin akışı su gibidir. sabaha karsı bir yaz günü bir evin damında gün doğarken son ses dinlenmesi halinde o günü masal gibi yaşaması mümkündür.

sıradan bir gitarist. ondan çok daha iyileri var.

pink floyd' a katılma aşamasında "bu herif çok yakışıklı siktir et" yorumları almış gitarist. bir dönem mankenlik yapmış.

solo albümlerine bayıldığım gitarist. pink floyd ile yaptıklarına zaten diyecek bir şey yok ama solo çalışmaları hakikaten çok başarılı. caz, blues, saykodelik. ne yaparsa çok iyi yapıyor. çok yaşa reyiz.

high hopes gibi bir şarkıyı bize armağan eden , müzik aletleri düşünemezler, ne yapacaklarını bilemezler. siz kafanızın içindekileri müzik aletlerine yaptırabilirsiniz. bizim yaptığımız bu. daha iyisini yapabiliriz. diyen güzel insandır.

hem yakışıklı olup hem de parmaklarıyla bir dönem fırtınalar estiren pink floyd’un efsane gitaristiydi aynı zamanda solistiydi. akşam vakti birden aklıma geldi, videolarını açıp izledim. hakikaten şahane bir insanmış ve benim gözümde yaşayan değerli sanatçılarından biridir.

şuraya bi david gilmour performansı bırakayım başlığa uğramışken;

uzun ömür diliyorum sana üstad.

6 mart 1946 tarihinde ingiltere cambridge'de dünyaya gelmiş rock efsanesi. çoğu kişiye göre gelmiş geçmiş en iyi gitarist. en azından en iyilerinden biri.

kendisi ilk olarak 1962'de arkadaşlarıyla jokers wild isimli rock grubunu kurmuş olsa da yaklaşık 5 yıl sonra syd barrett'ın teklifiyle pink floyd'a katılmış. roger waters grubun üyelerini kendinden daha aşağı görmeye başlayınca anlaşamazlıklar sonucu gruptan ayrılmış, gilmour liderliği devralmıştır.

pink floyd'u ayağa kaldırdı desek yanlış mı olur, hiç sanmıyorum. the dark side of the moon, wish you were here, the wall gibi efsane albümleri vardır.

diğerlerinden çok farklı olarak yazdıkları, çaldıkları delice kafa sallamanıza değil de sessizce oturup boş gözlerle etrafa bakarken hayatı sorgulamanıza sebep olur. sizi içine çeker, uzayda öylece savruluyormuşsunuz hissi yaratır.

pulse'da gösterdiği olağanüstü performans ağızları açık bırakır. özellikle comfortably numb solosu benim için gelmiş geçmiş en iyi solodur. farklı hissettiren nadir şeylerden biridir. müzikal performans inanılmazdır. sahne şovları da sadece bu şarkı özelinde değil, genel olarak sizi kolayca etki altına alır.

high hopes gibi sözlere sahip şarkıları yazdığından saygım daha da büyüktür. rock müzik budur. bu olmalıdır. hatta genel olarak müzik bu olmalıdır.

dünyanın gelmiş geçmiş en iyi rock grubunu inşa eden dünyanın gelmiş geçmiş en iyi gitaristine selam olsun. saygılar.

tanrı, isa olarak yeryüzüne geldi... gitarist olarak gelecek olsaydı gilmour olurdu.
belki de oldu da, haberimiz olmadı.