altı yazar profili

öyle bir noktaya gelmiştir ki değil kahve, enerji içeceği bile uykumu açmaya yardımcı olamıyor. yarım litre enerji içeceğini dikip mışıl mışıl uyumaya gidiyorum.

kahve ve enerji içeceğine hatrı sayılır bi ara vermiştim oysa, düzelemedim. çay içiyordum gerçi ama ondaki kafein de çok az aslında. bilmiyorum.

belirsiz bi durum varsa uzak kalmayı, işin içine girmemeyi tercih edin.
belirsiz hal varsa, istemeyeceğiniz sonuç vardır.
ufak tefek zevkler için sonunu göremediğiniz işe bulaşmayın.

hayatta şansımız nadiren yaver gidiyor, risk almaya değmez. her adımı emin olarak atmak, karşıdan aynı şekilde emin adım görmek önemli.

hileli olduğuna inandığım çark. kaç gündür ya rozet ya 25 puan geliyor. bunun matematiksel olarak olasılığı yüzde kaç?

biz birbirimize nasıl güveneceğiz, nasıl aynı yolun yolcusu olacağız yoldaş?

joker'in bu konuda bi fıkrası bile var

ufak bi şey fark ettim gibi oldu. bilmiyorum doğru mu yoksa basit bi yanılmadan mı ibaret ama doğru olabileceğini düşünüyorum.

psikolojik eşiklerimiz var. bunalıyoruz, depresyona giriyoruz, bazen normalden biraz daha zor oluyor yaşamak. aklınızda hayatınıza son verme düşüncesi varsa bu eşiklerle ilginç bi ilgisi var.

birinci eşik var, ikinci var, üçüncü var derken diyelim ki altı tane eşik olsun. kendimizi kötü hissettiğimizde hayatımıza son verme düşüncesinin kuvveti birinci eşikten ikinciye doğru ilerliyor. o eşiğe ulaşmadan durumu atlatırsak, eşiğin başına dönüyor. fakat olur da o düşünce kuvveti ikinci eşiğe ulaşırsa, daha sonrasında kendinizi daha iyi hissetseniz bile kendinizi öldürme isteğiniz kendinizi kötü hissettiğiniz ama henüz birinci eşikte olduğunuz durumdan daha güçlü oluyor.

yani bence dördüncü eşikte depresyonda olmak, beşinci eşikte çok iyi hissetmekten bile daha iyi.

fark edersiniz, intiharın kararlaştıran insanlar son zamanlarında daha rahat ve mutlu gözüküyor. artık bir karar vermiş olmanın, hayatın iyi halinin bile zevk vermediğini görmüş olmanın sonucu bence. işte o nokta, altıncı eşiğin başı. altıncı eşikte depresyon yok, sadece huzur var.

tarihin en iyi içeceğidir. her yemeğin yanına gider.

itiraf ediyorum benim. arada kızmasınlar diye yalandan bi şeyler yazıyorum.

bakkalı soyup soğana çevireceğim. sessiz ama güçlü bir iradeyle geliyorum yoldaş. bekle.

kullanmaya başlayanın bağımlısı olduğu kelime. hele gelişigüzel değil de sheldon gibi söylerseniz insanlar daha da garip bakıyor.

başlamayın.

bi tür düşünce, duygu anlatma sanatıdır. ben biraz da anı hatırlama aracı olarak tanımlıyorum. müziğin, hatta herhangi bir sesin hafızaya doğrudan bir etkisi var.

ilk defa duyduğunuz bi şarkıyı başka bi zamanda, bambaşka bi yerde dinleseniz bile ilk duyduğunuz yerdeymişsiniz gibi hissettiğiniz olmuyor mu hiç? altı kez, altı farklı mekanda dinlesem bile altısında da ilk duyduğum yerdeymişim gibi hissettiriyor ve ilk duyduğum zamanki yaptığım şeyi yapıyormuşum hissi veriyor.

müzik terapisi alzheimer gibi hastalıklarda ilaç dışı tedavi yöntemi olarak kullanılıyor. çünkü müzik, duygusal bağlantı için güçlü bi araç.

tabi bunlar bilinen şeyler. benim hayret ettiğim, hayran olduğum nokta her şarkıda farkı bi zamanda ve farklı bi mekanda hissedebiliyor olmam. birinde 3 yıl öncesinde akşam vakti bi parkta yalnız otururken diğerinde 6 yıl önce bi şehirlerarası otobüste yolculuk yapabiliyorum.

önemli konularda insanlarla tartışmaya değmez.

"ben hiç anlamam o işlerden ya" deyip geçeceksin çok iyi anlasan da.

(bkz: zombiyken bile yemek seçenler derneği)

önümüze geleni ısıracağız. böyle soru mu olur?

bazı şeyler yıllar geçse de değişmiyorsa demek ki

dördüncü murad'ın tütün sevdalı sadrazamı

sanıyorum iki yıl kadar önceki pedofili olayında sözlük adı lekelenmesin diye, yazarlar da aylar yıllar süren çaylaklık sürecinden sonra zorla kazandıkları yazarlık unvanlarına* bi zarar gelmesin diye susup oturunca "vay ben böyle sözlüğün de, kendine yazar diyen namus şeref yoksunu topluluğun da kalemini kalemliklerine sokayım" deyip hesabımı silmiştim.

çıkarcı, egoist, narsist, psikopat dolu leş site.

ailemi, arkadaşlarımı kendime cidden yakın hissetmiyorum. sanki ailem içine doğduğum için yakın olmak zorunda kaldığım bi grup, arkadaşlarım da sadece keyifli vakit geçirmemi sağlayan insanlar. ötesi yok, duygusal bi bağ kuramıyorum.

olmadıkları zaman eksik hissetmiyorum, nasıllar ne yapıyorlar merak etmiyorum. basbayağı yalnız hissediyorum.

şöyle güzel bir sövesim var sözlükte ama siliyorlar.

herhangi birine sövmeyecektim, öyle ortaya içimi boşaltmak için sövecektim.

böyle koymalı, kıymalı, köfte, karnıyarık..
off karnım acıktı şimdi

garibanlara bak, bi haftadır martı tag sürücülerine mafyacılık oynuyorlar. sizin gibi mağdurun da, sizi mağdur görenin de mağdurluğunu mağdurlayayım.

yavaş.
siteye göre çok yavaş.
bi arkadaş yazmış bi de, çark eksiye doğru gidiyor borç yapmışım da sürekli büyüyor gibi hissediyorum.