delirmeye ramak kaldığını hissetmek

sevmeyen sevgilinin ayrılma bahanesi olan ailevi problemler,arkadaşının geç kalma bahanesi olan trafik,istediğin şeyi anında almana engel olan para sorunsalı ve daha bir çok buna benzer olayların üst üste birikip,bir anda patlaması sonucu kendini hiç iyi hissetmemektir.
ramak kalmasına gerek yok,belki de delirmişizdir?

derler ki, delirmek üzere olan biri, bunun idrakine varamaz.
dolayısıyla, hissedilemez bir durumdur.

çok ciddi depresyonun kollarında olduğum bir dönemdi. haftalarca gülümsememiştim bile. yemekten içmekten kesilmişim, bitki gibi yaşıyorum. minimum konuşuyorum. hep yatıp, uyuyorum. misafir geldi eve. yanlarında oturuyorum, dinliyormuş gibi yapıyorum. bir an, olduğum ortamdan çıktım sanki. duymuyorum hiçbir şeyi. görüyorum ama herkes sanki bir filmin içinde, ben de film izliyorum. boşluk hissi gibi bir şey. idrak kapalı, kımıldayamıyorum. birkaç dakika sürdü. uykudan uyanır gibi kendime geldiğimde, kesin delirdim, aklım gitti artık diye düşündüğümü hatırlıyorum. sonra kalktım, kardeşimi çağırdım. saçma bir şeyler söyledim. kendimi test ediyorum kendimce. hala düşünebiliyormuyum diye. neyse ki ucuz atlattım diyorum. böyle değmez bir dünya için aklımı kaybetsem çok üzülürdüm. ama bu benim için bir geçiş basamağı oldu. sonrasında gelen aşırı rahatlık ve gamsızlık ile yaşamak, delirme evresiyle yaşamaktan çok daha güzel ve eğlenceli. takmayın hiçbir şeyi. değmiyor.

(bkz: akıl sağlığını kaybet)

yavaş yavaş istikametimizi çevirdiğimiz yön sanırım. delirmek her halükarda bir şeylere son vermekten daha iyi olmalı.

17 sene evvel kız arkadaşının ölüm haberini 3.sayfa haberlerinden okumak. daha ilerisi yok