deniz görmeyenlerin eksik yaşadığı gerçeği

deniz görmeyenler de deniz görenleri yaşıyor sanıyor...

canın sıkılınca deniz görmeye gidersin mutluyken gidersin pikniğe gidersin kitap okumaya gidersin gün batımı için gidersin gün doğumu için ayrı gidersin yetmez kutlama yapmaya gidersin canın isterse spor yapmak için gidersin

diğerleri her yerde aynı zaten.
mesela bir şehre gezmeye gideceksin, deniz yoksa neden gidelim ya da deniz varsa biz zaten burada görüyoruz peki oraya neden gidelim?

o kadar yazı yazdım, umarım bu deniz insan olan değildir. insan denizi.

ne denizi sürekli görmek şans, ne de deniz görmeden yaşamak şanssızlıktır. çünkü, deniz tek başına bir anlam ifade etmez. kimisi için deniz keyifli vakit geçirdiği, yüzdüğü, tekneyle açıldığı, arkadaşlarıyla sahilinde oturduğu bir yer iken, bir başkası için ise dalgalardan korktuğu, boğulma tehlikesi geçirdiği bir yer olduğundan dolayı, görmek dahi istemediği bir şeydir. yani deniz, hayattaki çoğu şey gibi, insanların ona yüklediği çeşitli anlamlardan fazlası değildir.

ülkenin üç tarafının denizlerle çevrili olduğu gerçeğini de düşününce evet doğru.

40 yılı aşkın zamandır üç tarafı denizle kaplı bir şehirde oturuyorum. hafta sonları babamı ziyarete gitmesem deniz göreceğim yok...
ha bir yerim eksildi mi görmeyince?
hayır....
emekçi için deniz bir lüks bana göre...

ben dere seviyorum.

denizi görmek bir anda hayallere kavuşmak gibidir.
bir anda hayallere dalmak gibidir, ne kadar hırçın hırçın vursa da dalgalar sahil şeridine mutluluk yeşerir her dalga sesinde,

denizi görmenin nasıl bir şey oldunu bilmeden nasıl eksikliğini yaşayabilirler ?

şahsımın yaşadığı gerçek. mavi, sadra şifadır vesselam.

toprak kadar su da insanın özüdür.
toprağa basınca nasıl rahatlarsa insan, denize bakınca ve suyu hissedince de öyle rahatlar.
evet, şifadır.
(bkz: yeri doldurulamayan şeyler)