dert yarıştırmak

kişi derdini anlatır, gerçekten de anlattıkları büyük dertlerdir, bizimkinden ses gelir: "benim de perdeler istediğim gibi olmadı be komşu." bir de bu var.

keşke susaydın.

birisiyle acini yaristirip hayir lan ben daha fazla aci cektim deme durumu.

(bkz: sidik yarışı)

ilgi acliginin bir turu.

insanimizin en sevdigi seylerin basinda geliyor konu/kulvar fark etmeden kiyas isleri. daha once de yazmistim, aradim ama bulamadim; dert malum organ gibi, herkes en buyugu kendinde saniyor. sanki en muskul durumdaki kisi kimse en cok ona acinacak, en cok onunla ilgilenilecek ya da en cok ona yardim edilecek.

ulkenin sosyoekonomik hali buna baslica sebep ama biraz da sorgulamadan her seyi kabul edip kolaya kacma ve ego oksanmasi da devreye giriyor. herkes firsatini buldugunda yakaladigina dert yanmaya basliyor yalniz soyle bir puruz var ki herkes dertli ve kendi derdiyle ugrasmaktan baska kimseye dermani kalmiyor.

tc devleti, bir topluma insanlik borcun var.

ille de ben’cilerin en çok yaptığı şey. düştüm dizim kanadı dersiniz, aaa ben de geçen elimi çarpıp kanatmıştım der, şu kadar borcum var dersiniz, ay ben de geçen sene borçtan ne sıkıntı çekmiştim der..
tamam anlat, en çok sen anlat diye ağzına kürekle vurulası tipler

geri zekalı eylemi. he annem bendeki de dert mi sende ne dertler vardır şimdi kimbilir...