lavinyaa yazar profili

buruk bi özlem..
o saf, küçücük dünyamdaki mutluğu da neşeyi de o kadar özlüyorum ki. gökyüzüne bakınca mutlu olan kızı, masmavi denizi görünce heyecanlanan yanını, bi çam kokusuna bi papatya sarısına hayran olan tarafını, bi kedi sırnaşmasına tav olan yanını.. yara bere içinde büyümek, kanamak, filtresiz görmek yaşamı ne çok şey götürüyor insandan. o pembe hayallerle süslü kabuğundan çıkınca, en büyük hayal kırıklığım dediğin, uğrunda her şeyi göze aldığın, alçaldığın şeyin değmez olduğunu görünce karanlık da var diyorsun. neden var diyorsun, yeri geldiğinde nasıl bu kadar kötü olabilir ki canına can katan şeyler diyorsun. buna da büyümek diyorsun işte. gözünü açmak, gerçeği görmek, zarar’ında var olduğunu bilmek..
yaşadıkça kendinden uzaklaştığını hissediyorsun, uzaklaştıkça var olan o eski ben’i özlüyorsun. kendini, özünü o kadar özlüyorsun ki artık kahkahanın altındaki buruk tadı bile fark ediyorsun.
kendimi yıprattım, çürüttüm, kaybettim.. en çok da özledim.

tek başıma bir yolda duruyorum. etrafımda her şey hareket halinde; koşuşturanlar, gülüşenler, kriz geçirenler… ben durmaktan başka hiçbir şey yapamıyorum.

alışınca tıngır mıngır giyiliyor vallah. topuklu giyen kadın özgüveni diye bir şey var. ayakkabıyı ayağına geçirdiğin an yükleniyor otomatik.
topuklu ayakkabı bir kültürdür, sen giyersin giymezsin beni ilgilendirmez bshshshs

araba nerde?
müşteride.
para nerde?
yarın alıcaz.
araba nerde?
müşteride abi.
para nerde?
yarın alıcaz abi
peki araba nerde?
müşteride.

ben neyi aradığımı bilmiyorum, onu ürke ürke isimlendiriyorum, o değil diyorum, odur diyorum, ileri varıyorum, geriliyorum.
ama zorluyorlar beni, bulduklarının adını ver, adını ver kestir at diyorlar bana. şahlanıyorum o zaman. bir şey adı konduğu anda kaybedilmiş değil midir? işte hiç olmazsa bunu söyleyebiliyorum..
denemeler- a. camus

cildi güzelleştiriyor diye her gün bi tane kivi yeme rutinine başladım. iki haftadır devam ediyom. az önce bok gibi bi halde ağlayarak bi kivi yedim. rutine bağlılık deyince de ben hahshwhsh

elbet bir gün buluşacağız..

bahar

sen benim kaç defa uykumu böldün,
kaç gece uykusuz bıraktın beni,
kaç şafak karşıladım seninle sensiz, hesap ver!
hesap ver...
ayrılığın hesabını bileyim.
çareyi kadehlerde arasam,
alıp başımı dağlara çıksam,
bir daha hiç görmesem seni,
gözlerine bir daha hiç bakmasam
unutmaya yetecek mi?
~metin vural

acılar tecrübedir derler, yemişim tecrübesini. ben çaylak olmayı özlüyorum.
son iki seneyi sil kaptan

bana yüz kez ihanet etmiş birinden yüz birinci de sadakat bekliyorum, ben de böyle enayi biriyim işte

kaldım bir başıma
korkum, seni unutuyorum..

ille de ben’cilerin en çok yaptığı şey. düştüm dizim kanadı dersiniz, aaa ben de geçen elimi çarpıp kanatmıştım der, şu kadar borcum var dersiniz, ay ben de geçen sene borçtan ne sıkıntı çekmiştim der..
tamam anlat, en çok sen anlat diye ağzına kürekle vurulası tipler

spordan çıktım koştur koştur eve kendimi duşa atmaya gidiyorum. sonra mis gibi bi kahveee
kokusu burnumda tam şu an

ikisini de aynı anda isteyemiyor muyuz banane hepsi olsun hsgsh

yakın bi arkadaşımın “oyuna invite lazım tıkla çabuk” demesiyle girdiğim telegram camiasında, her gün airdrop oyunları kasarken buldum kendimi. yok hamster yok blum yok catizen.. yüzlerce oyun var sürekli bir şey atıyorlar, tıklamayınca da aklım kalıyor. yıldım beaaa

sevgisinden, özleminden boğulduğun insanın seninle yedi kat yabancı gibi konuşmasının burukluğunu nasıl anlatayım..

valla bir kadın olarak bence benim maaşım da en az 100k olmalı hahshdh