descartes'in kesin bilgiye ulaşmak için kurduğu sistem

cogito ergo sum etrafında soğuk ve mekanik bir rasyonalizme dönüşmüştür.

hatta batı'nın içinde boğulduğu bir saplantıya ve sapmaya dönüşmüştür bu. rasyonel düşünmeyi, rasyonalizmin dar kalıplarında kalarak düşünmek zannetmiştir batı.

bu mudur peki rasyonel düşünmek? bence nööö.. aklın tüm imkanlarını kullanmak demektir makul ve mantıklı düşünmek. akılla kalp arasına, dinle bilim arasına , rasyonel ve irrasyonel arasına , ahlak ve vicdan arasına, duygu ve zihin arasına , sezgi ile mantık arasına kale gibi kalın kalın duvarlar örmek değildir rasyonel düşünmek.

varlık ile araya konan tüm perdeleri kaldırarak düşünmektir. araya dandik dandik yapay perdeler koymak değildir. böylesine muhteşem bir zenginlik varken yani sezgi, duygu, vicdan, hisler, kalp de varken neden sadece akla teslim olsun ki insan? hepsini bir bütün halinde kabul edip insanı kamil olmak varken neden esfeli safilin olsun insan? neden general olmak varken çavuş olarak kalsın insan?

kuantum mekaniğinin dayattığı fizik gerçeklerin felsefeye katkısını başlatan yazar yukardaki 'sırrı' olacaktır.
yolu ve ufku açık olsun, gulüonlar yoldaşı