devrim şehidi

sol literatürde komünist devrim uğruna yaşamını kaybedenlere verilen ünvan. bir pkk üyesinin ortalama yaşam süresi 5 senedir. şahsi menfaatlerini saçma sapan bir ideolojiyle kamufle eden üç beş yaban domuzuna kanıp da dağa çıkmakla ne halkınıza bir faydanız dokunur ne de ölümsüzleşmiş olursunuz. hem kadınlarınızı ne diye bu adamın önüne seriyorsunuz?


bakın bakalım, bu adamın etrafında kendi yaşıtı bir kadın var mı? siz hiç saçı başı ağırmış bir pkk'lının öldüğünü gördünüz mü? örgütte yönetici kadro dışında başka yaşlı bulamazsınız ve gençler de 5 yıl içinde ölüp yerlerini başka gençlere bırakırlar. ne için ölüyorsunuz siz? ne oluyor siz ölünce? güya ölümsüzleşiyorsunuz, güya devrim şehidi oluyorsunuz. bu kavramların hiçbirinin, uğruna öldüğünüz ideoloji için hiçbir şey ifade etmediğini bilmiyor musunuz?

ölümsüzleşmekmiş... devrim şehidiymiş...

her fırsatta suçladığın, düşman ilan ettiğin, yok etmeyi amaçladığın bir dinden de kavram çalmazsın yahu! insan biraz utanır! ama gerçi yöneticiletiniz de haklılar. size şöyle diyecek halleri yoktu ya:

-yoldaş rojan, tesadüfen oluşmuş olan bu kocaman evrenin ufacık bir gezegeninde yaşamaktasın. katılacağın çatışmada emperyal mermiler beynini delip geçince patates çuvalı gibi yere yapışacaksın. boşuna değil rojan! bir gün gerçekleşeceğine seni inandırdığımız komünist devrimimiz için, dahası bilim için rojan, kutsal bilim için, uyuşturucu rotamız aksamasın diye, baronlarımızın çocukları sefahatlerini kaybetsinler diye yapışacaksın yere! sonra da bedenin toprağa karışacak ve devrim gerçekleştirdiğimiz topraklarda patates olarak tekrar yeşereceksin, rojan... biz de işcilere dağıttığımız üretim araçlarıyla seni toplayacak ve kızartma yapıp yiyeceğiz. belki de haşlarız, bilmiyorum. her neyse. bu kutlu amaç için, kardeşlerimiz için, ölümden sonra hayat olmadığından hiçbir zaman göremeyeceğin devrim için, tanrısız dinimiz için, bizim için rojan, bizim için hadi git de geber şimdi! sonsuza dek yok olmak üzere git de öldürt hadi kendini!

bunları böyle söylemiyorlar ama tabii size... komünist ideolojinin benimsediği ateist felsefede ortaya çıkan bu manzarayı böyle olduğu gibi anlatsalar bu boktan ideoloji uğruna ölecek adam bulamazlar çünkü. bu durumda kalan ihtimaller belli: aslansınız, kaplansınız, kahramansınız, ölümsüzsünüz, yetmedi; şehitsiniz... buradaki iç tutarsızlığı göremeyecek kadar cahil misiniz gerçekten?

ölümden sonra sonsuza dek yok olacağınızı söyleyen bir ideoloji için nasıl gidip öldürebiliyorsunuz kendinizi? zaten öldükten sonra size ne ki geride bıraktığınız dünyanın yerel siyasetinden? varsayalım ki siz öldükten sonra kürdistan kurulsun; hatta bütün dünya kürdistan olsun. eee? size ne? bunu ne göreceksiniz ne de hissedeceksiniz zaten... size ne ki artık geride olup bitenlerden? sen yoksun artık. hiçbir şeyden de haberin olmayacak. belki de siz öldükten sonra nükleer savaş çıkacak ya da bir göktaşı çarpacak ve yeryüzündeki tüm hayat silinecek... eee? size ne yine? siz yok olduğunuzda her şey de sizinle birlikte yok olmuş oluyor zaten... bu iç tutarsızlığınıza rağmen şehitlik kavramını kullanacak kadar acizsiniz ama... çünkü eğer ölümden sonra yeni bir hayat daha yoksa bu dünyada yapıp ettiğiniz her şeyin aslında anlamsız ve boş olduğunu biliyorsunuz içten içte... sizi anlamsızlığa sürekleyen ruhunuzdaki bu derin boşluğu da biricik düşmanınız saydığınız dinin ortaya koyduğu şehitlik kavramıyla yamayarak kapatmaya çalışıyorsunuz. ama bu yama üstünüzde öyle ironik duruyor ki anlatamam... bu aciz tavrınızla aslında dinin ortaya koyduğu sistemin iç tutarlılığını kabul ederken, kendi sisteminizin ne kadar tutarsız ve saçma olduğunu itiraf etmiş sayılıyorsunuz.

bir pkk'lının yaptığı en komik espri nedir biliyor musunuz? ölmek...

lan barış yıldırım diye bi eleman vardı ölüm orucu tutarken çorbacıda yakalanmıştı adını çıkardılar çorbacı diye hatta geçen albüm falan çıkarmış..

şehid-şehadet islami bir kavramdır. dolayısı ile devrim şehidi diye bir şey yoktur,olamaz.
her fırsatta sövdüğünüz dinin kavramlarını kendinize uyarlamayın bi zahmet.

ne şehittir ne de gazi...
şehitlik için cihad uğruna ve savaş meydanında ölmek gerek sanırsam, galiba, bazı-bazı...

1- devrimciler dine sövmez. dini, kendi tarihselliği içinde ele alarak sınıflı toplum bağlamında değerlendirir. buradan, "kim devrimcidir?" tartışması doğar, onu başka bahara bırakıyorum.
2- şehit: kutsal bir ülkü ya da inanç uğruna savaşırken ölen kimse. bakın bu sözlük tanımı. herkesin kutsalı kendine.

insanın insan olma mücadelesinde canını vermiş, bunun bir fedakarlık değil, tarihsel bir zorunluluk olduğunu bilen tüm şehitlerimizin anısı önünde eğiliyorum.

tarih, her dönemde bağrından devrimciler çıkaracaktır. kendinde bu yürek olmadığı için onlarla dalga geçenleri de çıkaracaktır. binaenaleyh, tarih budur.

hangi şehitler bunlar?
pkk'nın mı? hizbullah'ın mı? dhkp/c'nin mi? ülkücülerin mi? asala'nın mı?
ayrıca kimse bu şehit dediklerinizin ismini doğru dürüst hatırlamıyor bile.
hatırlananlar da zamanla üstüne konula konula abartılıp hayali süper bir kahramana dönüştürülmüş karakterler.
diğerkamlık, tarihsel zorunluluk, sınıf mücadelesi vs. benim için içi boş kavramlar.
sen kendine, ailene, çevrene ve işine karşı sorumluluklarını en mükemmel şekilde yerine getirdin mi ondan haber ver.
ondan sonra sabah kalkınca devrim yapıp insanlığı kurtarmaya kara verirsin...