didem madak'tan bir dize bırak

"benim ülkemin geçmişi de acıyor mesela.."

(bkz: ah'lar ağacı)

"keşke birkaç dakikayı ipek mendillere sarıp saklasaydım."

| grapon kağıtları - didem madak

beni anneme götürsün bindiğim bütün taksiler.

şiir: enkaz kaldırma çalışmaları
kitap: grapon kağıtları

bir tane daha bırakayım ya, çok canım çekti, efsane dize çünkü, aynı şiirden:

inanırdım bazen bir kase bal bile umutsuzdur.

open.spotify.com/episode/1D... bir de şunu dinleyin, yormayın beni hadi.

bir gün gelecek hiç ağlamayacaksın
yüzün çatlayacak susuzluktan, şeytanın çatlamayacak
bilecek ve söylemeyeceksin.**

şiirlerin içinden çıkıp gelen kadınlar vardır.
öpse şiir,
saçını dağıtsa mısra,
gülse kıta olur.

aşk diyorsunuz ya,
işte orda durun bayım
ıslak unutulmuş bir taş bezi gibi kalakaldım kendimin ucunda öyle ıslak,
öyle kötü kokan,
yırtık ve perişan.
siz aşkı ne bilirsiniz bayım
aşkı aşk bilir yalnız!

tehlikeli sayılmam artık...
inanın kendimin
yokluğunda çok kitap okudum.
bir yığın insan tanıdım.
ama hep yalnızdım...
sen gittin.
çocuk oldum bir daha,
ağladım...
kaç şiir,
kaç kere sular altında kaldı.
kitaplar,
aşk,
her şey...
gidişinden bu yana,
hüzün sektöründe...
bilfiil 23 sene görev yaptım.
ne tuhaf?
ne tuhaf acıyla,
hiç konuşamamak.
ama sen artık beni anla...
kalbim sanırım büyüyünce,
sokaklarda ağlayan biri olacak.
ve şiir...
şiir olalı,
böyle şiirsizlik görmemişti.
içimden çıkmak istiyorum artık...

ne bileyim füsun?

tehlikeli sayılmam artık.
kalbimi kalın bir kitabın arasında kuruttum.
onu orada
beş parmaklı bir çınar yaprağı gibi unuttum.

neden her aşk bir kadının cenazesini kaldırır mutlaka?