din bir uyuşturucudur

(bkz: din bir uyuşturucuysa torbacısı peygamberlerdir) (bkz: allah yok din yalan peygamberler şarlatan)
acı bir gerçektir.
din, kulaktan alınan bir uyuşturucudur. insanı gerçek hayattan koparır, hayal dünyasında yaşatır.
din bir zehirdir, içeni eritir.

din , tuccarlarin en büyük gelir kaynağı, fakirlerinse en büyük avuntu kaynağıdır..yoksa bu fakirlik başka türlü çekilir dert değil amk..

dini bir uyuşturucu olarak kabul ettiğimizde anayasaları, sürdürülebilir cümle nizamları da afyon saymak gerekir. aksi takdirde bir tutarsızlık peydâ olur... insanlar çeşitli iradelere haklarını birtakım koşullar karşılığında bazı unsurlara devrederler. rousseau bunu oldukça güzel açıklar. bu unsurların yarattığı mekanizmalar çeşitlidir. din de bir düzeni hedefler seküler bir anayasa da... o halde her düzen afyondur.

esasen semavî dinler çıkış noktası olarak fazlasıyla protest hareketlerdir. ve genelinde -özellikle islam'da- toplumun zayıf unsurları muhtelif haklar elde etmişlerdir.

peki bu tarz savlar neden bu kadar hızlı yayılıyor?

zira az gelişmiş ülkeler bar filozofu yetiştirmekle meşhurdur...

bunu başka dinler için söylüyorsanız da islamiyet için söyleyemezsiniz. islamiyet hayatın içindedir, senin içtiğin sudan tut giydiğin elbiseye kadar karışır. ahirete de dünyaya da önem verir. sırf ahirete çalış deyip seni dünya hayatından soyutlamaz, hep diri tutar.