dinlerin vicdan istismarı olması

en başından ölenlerin akıbetini merak etmiştir insan. ne oldu acaba dedeme, amcama, nineme? peki ya anneme, babama? hala beni görüyorlar mı? hala hissediyorlar mı? yok olduklarını kabul edemeyiz bir türlü, döktüğümüz göz yaşları içimizi dağlamıştır bir kere.

işte o esnada din adamı girer sahneye ve cennete olduklarını söyleyerek rahatlatmak için. bunu söyleyenin bu iş için para aldığını hatırlamak istemeyiz. sadece avunmak isteriz ve duygularımızı teslim ederiz.

din en başından beri duygularımızı ve vicdanımızı istismar eden bir olgudur. en kötüsü de organize olmuş dindir. vicdan istismar eden suç örgütüdür, organize din. milyarlarca para harcar ancak hiç vergi vermez. çünkü itaatkar toplum, sistemin en önemli parçasıdır. insanın en önemli niteliğini elinden alan yamyamlar örgütüdür bunlar. sorgulamayan robotlar üretirler. herkesin de işine gelir, aşağı toplumlarda.

gerçekte ölen ölmüştür artık, hafızamızdan ibarettir kalanlar. bir de bu acıya bile ortak olurlar. sadece bu işten bile para kazananların oluşturduğu bir sektör vardır.

"bazen bütün dinler denizin dibine batsın istiyorum."

"sorgulanmamış hayat yaşamaya değer değildir."

"eğer bir tanrı varsa, ben ona karşı dürüstüm."

yadsınamaz acı bir gerçektir. hele tövbe[teşuva] olayı; tam bir ahlak, vicdan dejenerasyonudur çünkü dinen tövbe eden birisi, bizzat tanrı tarafından şirk dışındaki günahların affedileceği inancıyla her türlü vahşeti ve pisliği yapabilir. din, tarihteki en büyük organize suç örgütüdür. bu dinciler, allah[yehova] diye gerçekte olmayan bir hayalete taparlar.
kısacası semavi dinler, gezegenin başına gelmiş en büyük felakettir. dünyada sami ırkı(semitik) kadar aşağılık, masalcı ve yamyam bir ırk yoktur. alayı çöl sıçanı bunların..