dobra olmak

çoğu zaman kaybettiren durumdur.

dobra olunmaz, dobra doğulur.
sonradan kazanılan şeyler çabuk yiter.

dobra olmak bazen risktir.

herkesin olmak istediği ama dobra olana da bolca laf edilen bir durum.

iyi mi kötü mü karar veremiyorum ama içinde kalacağına söyleyip rahatlamanın verdiği his muazzam

sıkıntılı bir huy.

bu gün birine, "sussana sen, sana ne!" dedim ama laf ağzımdan çıkarken "ne diyorum lan ben?" diye düşünüyordum.

bazen böyle anlar yaşatır. içinizden geleni bam diye söylersiniz sonra da "ne yaptım ya ben!" diye düşünürsünüz.

açık sözlü olmaktır ancak ülkemizde dobra olmak genellikle patavatsız olmakla karıştırılır. dobra bir insanım diyenlerin büyük çoğunluğu da genellikle patavatsızdır.

çoğu zaman da kazandıran durum, kendimden biliyorum.
arsız bir adamım.

çok matah bir şey değildir.

omurgasız olan herkes çok mutlu, belki de rijit olmamak gerekiyor, bulunduğun kabın şeklini alabilmek gerekiyor.

güçlü bir hafıza gerektirmeyen durum.

kaypak ve yalancı biri olursanız kime ne zaman ne söylediğinizi unutursunuz ve yalanınız kabak gibi sırıtır. dobra, olduğu gibi ve net biri olursanız böyle şeylerle uğraşmak zorunda kalmazsınız.

tabii bunu yaparken kırıcı bir öküz olmamanız gerek. eğer ayarlayamıyorsanız hiç girmeyin o topa. en azından kalp kırmazsınız...