doğmadan önce neredeydik sorunsalı

ah bir bilsem, bir hatırlayabilsem. sahi doğmadan önce neredeydik? ölünce de oraya mı gideceğiz? tasavvufta yaşam, ruhlar aleminden berzah alemine yolculuk şeklinde tarif ediliyor. iyi de onca ruhun içinde hiç kimse neden nerede olduğunu hatırlamıyor?

bu soruyu çocukken anneme sorduğumda "allah'ın yanındaydın kızım" derdi, bir ışık topu* olarak cennette doğmayı beklediğimi düşünürdüm. hala ne zaman bu soruyu görsem ya da bir çocuk bana sorsa aynı cevabı veriyorum*.

doğmadan önce bence oluşmamıştık ve bebek deposu gibi bir yerde sıra bekliyor olabiliriz bu benim teorim :d ama o oda sülaleden gelecekler odası

asansör müziği çalan loş bir bekleme salonunda öfleyerek sıranın ilerlemesini bekliyorduk gibi geliyor.

(bkz: doğmadan önce var mıydık sorunsalı)

öldüğümüzde gideceğimiz yerde bile olabiliriz.

'sen potakalda vitaminken' diye bir cümle vardı bir ara.

bana çok şirin gelir bu cümle. lütfen ben potakalda vitamin olabilir miyim? çok erken bir talep bu farkındayım. hahah canım ben ya.

ben babamla takılıyordum.

yok, daha yatmadım o yüzden gece sözlükte oluşan elit ortam daha başlayamadı, kusura bakmayın.

insanoğlu kuş misali; kah orada kah burada.

doğmadan önce yoktuk, diye cevaplayabilirim. illa neden bir yer olsun, zorunlu mu? doğanın kendisinde her zaman olan şey, hatta şu anda bunu yazarken bile zamanla mukayyed olan olaylar vuku buluyor. bunun devamında öldükten sonra nerede olacağız sorusu gelir, ona da cevabım aynı, ölümün kendisi deneyimlenemiyor. doğada işler böyle yürüyor.

topraktan geldik yine toprağa gideceğiz

"benim sadık yarim kara topraktır"