dolmuş muhabbetleri

-beyler arkaya ilerleyelim.
-ülen, şey gibi yerin neresine ilerlicez.
-kardeşim orada var ya bi boşluk!
- kardeş orada şeyi yere yakın bi arkadaş mevcut. ne yapalım onu, sırtımıza mı alalım?

(bkz: arkadan vermeyen kaldı mı)
kaldı abi kaldı henüz vermedim bir dakika uzatıyorum.

-arkaya doğru ilerleyelim.
-ilerleyecek yer mi var o.... çocuğu

not:olduğu gibi yaşanmıştır.

pardon,camı açar mısınız? ya da çevirme var eğilin ,ceza yemeyim* gibi muhabbetlerdir.

+ kaptan arka kapıyı rica edecektim.
- al götür ya senden kıymetli mi

“münasip” yerde inebilir miyim?

hava iyice kararmış. beşiktaş dolmuşundaydım, dikilitaş’a gitmek için. feci sıkışmışım, altıma işedim işeyeceğim. indiğim yerden deli gibi yürümem gerek ama nasıl dayanacağımı düşünüyorum. tam ineceğim yere yaklaşmışken inecek var diyeceğime bombayı patlattım...

“işeyecek var!!!”

şoför ani bir frenle durdu...

“koş abi koş, git şu durağın arkasına işe. aman gözünü seveyim arabayı batırma...”

maalesef gidene kadar çişi tutamadım...

+ücretini uzatamayanlar, ücretleri uzatalım lütfen.

dolmuş güzeldir, samimidir, otobüs öyle değil.
dolmuşta en sevdiğim şey, önde otorup dolmuş ücreti-para üstü akışını sağlamaktı. bakardım şöfeeer şöfeerrin arkası boş, hemen geçerdim.

-buradan kaç kişi?
+2 kişi.
-abi 2 kişi.
-buyrun. *

sanki ben en önde olmazsam, para akışı sağlanmayacakmış gibi hissederdim. en çok da dolmuşçu abinin tüm para geldiğinde verdiği tepkilere gülürdüm. o parayı böyle fark edince dikiz aynasından bi' bakış atar, bozuk yok muydu abla? deyip cevabını aldıktan sonra "sabah sabah hııımığa..." der içinden, ve bir bilek hareketiyle direksiyonun tam üstünden göğüse doğru fırlatır parayı, "verdiğini parayı s...." der gibi.

homurdanarak para üstünü hazırlar. dolmuşçunun her şeyini al, bozuğunu alma.