dolmuşta ineceğin yeri söylemeye çekinmek

sanırım birçok insanda olan bir çekingenlik. bende olduğu gibi benimki kadar olmasa da tanıdığım 2 kişide daha var. o kadar insanın içinde yüksek sesle bağırmak bana zor geliyor lan, utanıyorum. sanki ben ineceğim yeri söyledikten sonra ve inince dolmuştaki herkes dedikodumu yapıyorlar gibi geliyor. bir kere sesim az çıktığı için ineceğim yeri geçtik. yürüdüm 6-7 dk. keşke dolmuşlara da düğme koysalar.

kaptaaağğğnn huuaaaaa beni ışıklarda bırak. bu ben değilim hiç değilim.

türkiye koşullarında genel olarak, dolmuşa binmeye çekinmek şeklindeki bir üst versiyonunu yaşadığım kaygı hali.

hele ki kalabalıkta ve ayakta yolculuk etmek zorunda iseniz durum çok vahim; öyle diyeyim.*

fazla hassas olduğunu düşündüğüm bireylerin yaşadığı duygudur.

ben kütüğüm heralde ya...

trafikte dolmuşçular kadar gıcık olduğum başka bir sürücü tipi olmadığından ötürü ben hiç çekinmem şahsen. çevredekilere ayıp olmasa dayak yemek pahasına da olsa "indir lan beni şurada!" diyesim geliyor ama medeniyetsiz bir barbar olmadığım için söze dökmüyorum tabii ki...